امین خسروشاهی: محیط رشد افراد را آماده می‌کرد
امین خسروشاهی، دانشآموخته دانشگاه شریف است که سالها در شرکت شاتل فعالیت داشت و اکنون…
۱۶ شهریور ۱۴۰۳
علی‌اصغر اسکندربیاتی: دکتر تابش خودباور است یادنامه دکتر تابش
من و دکتر یحیی تابش در کنکور سال ۱۳۴۷ دانشگاه صنعتی قبول شدیم چون ترتیب چاپ اسامی به صورت الفبایی بود نام من و‌ایشان کنار هم قرار داشت (روزنامه اطلاعات۳۰ تیرماه ۱۳۴۷ پیوست). در نتیجه تقریباً در تمام کلاس‌ها و آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌ها با هم بودیم. اکثر اساتید دانشگاه جوان بودند و بالاخره رابطه خوبی بین استادان و دستیاران و دانشجویان برقرار بود؛ استاد‌ها تمام‌وقت در دانشگاه بودند و دسترسی به آنان به‌سادگی صورت می‌گرفت.
دکتر تابش فرد واقعاً بااستعداد و دارای هوش وافری بود و مطالب را زود فرا می‌گرفت و ضمناً در جنبه‌های مختلف فعالیت می‌کرد. یک جنبه از فعالیت‌های آن زمان دانشگاه، فعالیت سیاسی بود؛ با رژیم و حاکم به‌شدت مخالفت می‌شد و دانشجویان نیز فعال بودند و این دانشگاه یک کانون مبارزه واقعی بود و نقش اساسی نیز در پیروزی انقلاب داشت.
به عنوان مثال یک گروه نشریه‌ای به نام نشریه دانشجویان دانشگاه صنعتی آریامهر را چاپ کردند و در دوره خود کار کاملاً درخور توجهی بود. دکتر تابش نیز فعالیت زیادی در این نشریه داشت. به طور خلاصه گروه‌های مختلف به فعالیت‌های فوق برنامه در دانشگاه می‌پرداختند، نظیر گروه کوه، گروه نقاشی و… نکته دیگر اینکه‌ایشان با دکتر ضرغامی که افتخار شاگردی‌ایشان را نصیب‌مان شد کار می‌کردند و در طرح تأسیس دانشگاه صنعتی اصفهان نیز کمک و همکاری داشتند.
با توجه به استعدادی که دکتر تابش داشتند برای ادامه تحصیل بورسیه شدند و به دانشگاه سیراکیوز در نیویورک رفتند. وقتی در سال ۱۳۵۶ دانشگاه صنعتی اصفهان شروع به کار کرد‌ایشان و تعدادی دیگر از افراد بورس تحصیلی خود را نیمه‌تمام گذاشتند و به کشور برگشتند و در آنجا شروع به کار کردند. دکتر تابش در دانشگاه صنعتی اصفهان مشغول بودند و در همه زمینه‌های آموزشی و پژوهشی فعالیت می‌کردند. بدون همکاری این افراد شروع فعالیت دانشگاه ممکن نبود (آن زمان جنگ تحمیلی آغاز شده بود و با کمبود امکانات مواجه بودیم).
به هر حال در زمان ما همه دانشجویان رشته تحصیلی خود را جدی می‌گرفتند؛ مثلاً شاگرد اول کنکور سال ۱۳۴۷ در رشته فیزیک ادامه تحصیل داد و وضع مثل حالا نبود که تعدادی رشته خاص در کانون توجه باشد.
ایشان بعد از مدتی کار در دانشگاه صنعتی اصفهان به علت نیاز خانواده به دانشگاه صنعتی شریف منتقل شدند و حوزه فعالیت‌شان گسترش پیدا کرد. در دانشکده علوم ریاضی فعالیت‌های مختلف علمی و فوق برنامه را گسترش دادند، کار المپیاد‌های دانش‌آموزی را با باشگاه دانش‌پژوهان جوان توسعه دادند و افتخارات زیادی برای کشور کسب شد؛ دکتر تابش همچنین چندین بار سرپرست تیم‌های المپیاد دانش‌آموزی بودند که به کشور‌های مختلف اعزام شدند، اعضای این تیم‌ها بعداً به عنوان دانشجو به دانشگاه صنعتی شریف آمدند و منشأء اثر بسیاری شدند؛ از جمله آقایان‌ایمان افتخاری، کسری علیشاهی و‌امید نقشینه و… مرحوم خانم مریم میرزاخانی و… تعدادی نیز در خارج کشور زندگی می‌کنند.
دکتر تابش مدتی رئیس دانشکده علوم ریاضی بودند و بعداً در زمان ریاست دکتر سهراب‌پور مدیر مرکز فناوری اطلاعات شدند. در آن دوره به‌سرعت شبکه اینترنت را گسترش دادند و خدمات زیادی برای توسعه IT در دانشگاه انجام شد؛ اکثر دانشکده‌ها به شبکه متصل شدند و توانستند یک دیش فرستنده در پشت بام مرکز نصب کنند و خلاصه توسعه چشمگیری در این زمینه رخ داد. همچنین در تعداد زیادی از مدارس نقاط محروم، شبکه کامپیوتری راه‌اندازی کردند که به آن school net می‌گفتند. این سایت‌ها به مرکز کامپیوتر دانشگاه وصل شد که چنین کاری در زمان خود خدمت بسیار باارزشی برای دانش‌آموزان محسوب می‌شد.
دکتر تابش خودباور است و به نسل جوان نیز اعتماد داشت. او دانشجویان جوان را برای پروژه‌های مختلف به کار می‌گرفت (این سنت در زمان تأسیس دانشگاه نیز جاری بود و فارغ‌التحصیلان جوان دوره لیسانس را برای کار‌های مختلف آموزشی و پژوهشی به کار می‌گرفتند و بازده مثبتی داشت).
ایشان پروژه‌های مختلف را با کمک این دانشجویان انجام می‌داد که سیستم آموزش و ثبت‌نام دانشگاه از آن جمله است. در حال حاضر این کار‌ها را به قول معروف برون‌سپاری می‌کنند و هزینه‌اش بسیار زیاد می‌شود در حالی که دکتر تابش با هزینه بسیار کمتری اولاً فرصت یادگیری برای دانشجویان فراهم می‌کرد و ثانیاً باعث می‌شد دانشجویان از یکدیگر نکات مهمی را فرا گیرند و رابطه عاطفی و استاد-شاگردی برقرار می‌شد. اکنون تعداد زیادی از آنان را می‌شناسم که منشأء فعالیت‌های مهمی هستند. نکته دیگر در شخصیت دکتر تابش تواضع‌ایشان است که همگان را به مشارکت برای کار‌های دانشگاه جلب می‌کرد. از طرفی یکی از خاطرات غم‌انگیز من حادثه سقوط اتوبوس حامل دانشجویان در اسفندماه ۱۳۷۶ در پلدختر است که ذکر آن برای من در این نوشته میسر نیست. برای دکتر تابش عمر طولانی و سلامت و سربلندی در کنار خانواده آرزو می‌کنم و از طولانی شدن مطلب عذر می‌خواهم.
فهرست سایر مطالب یادنامه دکتر تابش آرش برهمند: تابش ابدی یک ذهن پاک دکتر تابش: حالا نوبت جوان‌ها است بخش اول: آغاز راه حسین معصومی همدانی: آدم‌ها را خوب می‌شناسد علی‌اصغر اسکندربیاتی: دکتر تابش خودباور است بیژن ظهوری زنگنه: خیلی به جوان‌ها اعتماد می‌کرد علی اصغرزاده پارسا: خصیصه تابش، مردم‌داری است بخش دوم: در دانشگاه صنعتی شریف سعید سهراب‌پور: حیف که دکتر تابش در ایران نیست سیاوش شهشهانی: ایشان بسیار اهل عمل است ناصرعلی سعادت: دغدغه‌اش بیکاری فارغ‌التحصیل هاست محمد قدسی: چهره برجسته‌ای در المپیاد داشتند بخش سوم: المپیادی‌ها احمد مرشدیان: دلمان تنگ شده است امید نقشینه: یکی از وجوه تمایزشان صبر بود امین خسروشاهی: محیط رشد افراد را آماده می‌کرد روزبه پورنادر: ایشان حقیقتاًً جای پدر ما بودند سعید ایران فرد: دلسوزترین استادی که شناخته‌ام علی زواشکیانی: مدام در حال فکر و ایده جدید هستند علیرضا زارعی: درخواست دانشجویان بی‌پاسخ نمی‌ماند محمد مهدیان: مدیون ایشان هستیم رضا محمدی قایق‌چی: به ما اعتماد می کرد زهرا عمرانی: ساکن قاره هفتم
ارسال دیدگاه