نوشداروی مردمی

اکوسیستم استارت‌آپی ایران در سال‌های اخیر روزبه‌روز بیشتر از تنوع در سرمایه‌گذار و تامین‌کننده مالی تهی شده. معدود بازیگرانی که دارای گرایش‌های حاکمیتی یا منابع تحریم‌شده خارجی نیستند هم اغلب روی کسب‌‌و‌کارهایی با ضریب ریسک پایین یا احتمال بازدهی بالا سرمایه‌گذاری می‌کنند که امکان تولد برای بسیاری از استارت‌آپ‌های نوآور یا خلاق را محدود می‌کند. به اعتقاد بسیاری از ناظران بازار کارآفرینی ایران، بازگشت به مدل‌های تامین مالی جمعی و تکیه بر مردم به جای سرمایه‌گذار می‌تواند یکی از راه‌حل‌های خروج از این بن‌بست باشد. تامین مالی جمعی یا کراود فاندینگ نوعی از تامین سرمایه است که برای تاسیس یک کسب‌وکار جدید از چندین منبع برای به دست آوردن سرمایه استفاده می‌شود؛ با این روش به دست آوردن سرمایه اولیه برای صاحبان کسب‌وکارها به عنوان دغدغه‌ای جدی برای شروع و رشد، به مساله‌ای قابل حل تبدیل می‌شود. مدل سهامداری نه مضاربه‌ای در تامین مالی جمعی شما در جایگاه یک کسب‌وکار می‌توانید از سرمایه‌گذاران خُرد و عمومی مشارکت در طرح‌های توسعه‌ای‌تان را درخواست کنید. این مشارکت در دو مدل انجام‌پذیر است: مشارکت حقوقی یا همان سهامداری در شرکت‌ و مضاربه یا تامین مالی برای یک طرح مشخص شرکت و شریک شدن در سود و زیان همان طرح. در مدل سهامداری کسب‌وکار سهام معینی از شرکت خود را در ازای سرمایه‌ای مشخص به سهامداران می‌دهد، در حالی که در مدل مضاربه سرمایه‌گذار سهامدار شرکت نمی‌شود. در این مدل کسب‌وکار برنامه توسعه‌ای به دست می‌دهد و با ارائه طرح توجیهی تخمین می‌زند که در صورت گرفتن مقداری سرمایه می‌تواند برنامه خود را به اجرا درآورد و مقداری سود تولید کند. پس از اجرای طرح مورد نظر، اصل پول سرمایه‌گذار و بخشی از سود تولیدشده طبق توافق اولیه، به سرمایه‌گذاران برگشت داده می‌شود. البته در هر دو مدل سرمایه‌گذاران در سود و زیان شریک هستند. ممکن است کسب‌وکار یا طرح مورد نظر شکست بخورد...