صحت‌سنجی خودکار امضا، لازمه تحول دیجیتالی

صحت‌سنجی امضا عملی است که توسط بانک‌ها، موسسات مالی، سازمان‌های دولتی و کسب‌وکارهای مختلف برای تایید اعتبار هویت یک شخص در اسناد به ‌کار می‌برند. اهمیت صحت‌سنجی امضا در آن است که امضاهای دستی نقش مهمی در تبادلات و تعاملات تجاری، مالی و اداری امروز دارند. یک‌ کاربرد مهم صحت‌سنجی امضا اغلب مطابقت امضای شخص صادرکننده چک برای نقد کردن چک‌ها در هر شعبه از یک بانک است. به طور کلی، روش عمومی در صحت‌سنجی امضا به این صورت است که تصویری از یک امضا به عنوان ورودی به سیستم داده و سپس این تصویر با تصویری که در یک پایگاه داده از پیش ذخیره شده مقایسه می‌شود. صحت‌سنجی امضا جزو روش‌های راستی‌آزمایی در احراز هویت بیومتریک است. یک سیستم بیومتریک می‌تواند دو وظیفه را انجام دهد: راستی‌آزمایی یا شناسایی. در حالت راستی‌آزمایی هویت یک شخص در مقایسه با هویتی که او ادعا می‌کند احراز می‌شود. در حالی که در شناسایی، هویت یک شخص بدون اینکه او هویتش را ادعا کند از میان اطلاعات ذخیره‌شده در یک پایگاه داده تشخیص داده می‌شود. امضاهای دستی جایگاه بسیار خاصی در میان خصوصیات بیومتریکی دارند. اگرچه امضا در مقایسه با دیگر روش‌های بیومتریک (مانند اثر انگشت یا عنبیه چشم) دقت کمتری دارد، اما به دلیل آنکه افراد با این روش بیشتر آشنا هستند در احراز هویت افراد در اسناد متنوعی که به طور سنتی از امضا در آنها استفاده می‌شود کاربرد گسترده‌ای دارند. ابداع و به‌کارگیری ابزارهای دیجیتالی دارای قلم الکترونیکی مانند تبلت‌ها نیز بر گستردگی این کاربردها دامن زده است. با رشد و گسترش روزافزون اینترنت و افزایش استفاده از پلتفرم‌های برخط برای تبادلات مالی و خدمات دولتی نیاز به تشخیص و صحت‌سنجی خودکار امضا بیش از پیش احساس می‌شود. بنابراین تلاش‌های تحقیقاتی زیادی به ساخت سیستم‌های نرم‌افزاری برای صحت‌سنجی امضا معطوف شد. استفاده از سیستم‌های نرم‌افزاری برای صحت‌سنجی خودکار امضا باعث...