امروز جهان در جیبهای ماست. تلویزیونهای ما هوشمندند. ماشینهای ما به زودی بدون راننده به راه خود ادامه خواهند داد و ما در عصری زندگی میکنیم که در دهه ۱۹۷۰ وعده داده شده است. در کنار پیشبینیهای مربوط به توسعه فنی، ایدههایی در مورد آرمانشهر و پادآرمانشهر یا ویرانشهر (dystopia) مطرح میشود. فناوریای که ما تولید میکنیم موارد استفاده جدید، فرصتها و خطراتی را به همراه دارد. این امر سوالات بزرگتری را پدید میآورد: ما چگونه از فناوری استفاده خواهیم کرد؟ فناوری جدید چه تهدیدهایی را با خود به همراه خواهد آورد و این ویژگیها برای ما انسانها چه معنایی دارد؟ همه این سوالات به حوزه اخلاق دیجیتالی مربوط میشود. اخلاق دیجیتالی چیست؟ اخلاق دیجیتالی حوزهای است که دغدغههایی را در رابطه با این مساله در بر میگیرد که فناوری چگونه وجود اخلاقی، اجتماعی و سیاسی ما را شکل میدهد و شکل خواهد داد. رافائل کاپورو، استاد فلسفه، سال ۲۰۰۹ طی مقالهای با عنوان «اخلاق دیجیتالی» نوشت: «اخلاق دیجیتالی یا اخلاق اطلاعات در ارتباط با تاثیر فناوریهای ارتباطاتی و اطلاعاتی دیجیتالی در جوامع و محیط زندگی ماست.» اخلاق دیجیتالی به مسائلی در حوزه اخلاق میپردازد که ممکن است هنوز وجود نداشته باشند یا تاثیراتشان هنوز واضح نباشد. درست است که بررسی فلسفی اخلاقیات همیشه بسیار دشوار بوده؛ گاه توافق چندانی وجود ندارد و حتی در مورد بنیانهای اصلی، بحثها و اختلافهایی در میان است، اما نباید نادیده گرفت که ما در حال حاضر در جهانی دیجیتالی زندگی میکنیم و شاهد تاثیرات فناوریها بر حوزههای سیاسی، اجتماعی و اخلاقی هستیم. اهمیت اخلاق در دنیای دیجیتالی افزایش میيابد فناوری اخلاقی و اخلاق دیجیتالی مفهومی است که نحوه استفاده از رایانهها و اصول اخلاقی را به هم گره میزند. قابلیتهای نوآورانه فناوری به طور چشمگیری و با سرعتی قابل توجه در حال پیشرفتاند و امکانات جدیدی را در اقتصاد دیجیتالی امروز فراهم آوردهاند....