دشواریِ روشن‌ نگه داشتن چراغ دیتاسنتر در ایران؛ درباره مهم‌ترین مشکلات صنفی مراکز داده در کشور

امروز می‎‌توان گفت صنعت مراکز داده (Data Center) در ایران مانند همه کشورها در خدمت تمام صنایع است. به همین دلیل شرکت‌های خدمات ابری- به ‌عنوان یکی از مهم‌ترین بازیگران این عرصه- در کشورهای توسعه‌یافته بعد از مدتی به سمت بهره‌برداری از دیتاسنترهای اختصاصی خودشان حرکت می‌کنند. این نیازمندی می‌تواند از جنس توسعه و بهبود ارتباط بین مراکزشان و تعهد یا SLAهای ویژه‌ای باشد که به مشتریان‌‌شان می‌دهند؛ با همین منطق ما هم در آروان‌کلاد تقریباً سه سال پیش بود که اولین دیتاسنتر اختصاصی‌مان را بهره‌برداری کردیم. ما در آروان‌کلاد تا پیش از این، خدمات دیتاسنتری‌مان را عموماً از دیگر سرویس‌دهندگان هم‌مکانی (Collocation) دریافت می‌کردیم. به همین دلیل می‌توان گفت تا پیش از این به‌ عنوان یک Cloud Provider در جایگاه مصرف‌کننده این نوع سرویس‌ها بودیم و این خدمات را از مراکز داده عمومی دریافت می‌کردیم که آنها عموماً دارندگان پروانه FCP هم هستند. اما از اینجا به‌ بعد ما نیز، مانند مسیر طبیعی کلادپروایدرها در کشورهای دیگر، مسیر اختصاصی‌ شدن را طی می‌کنیم. چراکه به ‌نظر می‌رسد داشتن دیتاسنتر اختصاصی در مسیر رشد هر ارائه‌دهنده خدمات ابری (Cloud Service Providers) انتخابی گریزناپذیر و بخشی از مسیر رشد آن باشد. به‌ طور کلی با بررسی این صنعت در ایران می‌توان گفت وضعیت دیتاسنترها در ایران به‌رغم تلاش‌های بخش خصوصی رشد درخور انتظار را نداشته است. اما نکته امیدوارکننده آن است که عملکرد این بخش نشان می‌دهد آنها برای رسیدن به ایده دیتاسنترهای MegaScale در سال‌های اخیر به مراکز داده‌ای با سایز متوسط (۵۰۰ تا هزار رک) فکر می‌کنند. این مهم زمانی رخ می‌دهد که ارتباطات زیرساختی باکیفیت و تعامل‌ بالغانه بخش خصوصی در نهایت می‌تواند به توسعه IT و کیفیت مطلوب تجربه نهایی کاربر ایرانی منجر شود. وضعیت دیتاسنترها در دنیا و ایران آمریکا با فاصله‌ای بسیار زیاد قطب مراکز دیتاسنتر دنیاست و پس از آن، با اختلاف آلمان و...