شاید این اولین گفتوگوی مفصل علیرضا صادقیان کم و بیش یک سال پس از تعطیلی چیلیوری باشد. تصمیمی که نه تنها به قول خودش سختترین تصمیم زندگی حرفهایاش بوده بلکه از پایان یک دهه پر زرقوبرق برای استارتآپهای ایرانی پرده برداشت. صادقیان که میراثدار یکی از خاندانهای کارآفرین ایران از حوزه مواد غذایی گرفته تا نساجی و فرشبافی است حتی پس از خروج از نتبرگ و دکتردکتر و تعطیلی چیلیوری هم باز سوژه بسیاری از حرف و حدیثهای اکوسیستم استارتآپی ایران بوده و تصمیم او در پیوستن به گروه اینترنتی ایران موسوم به اسنپ که خودش سالها منتقد سرسخت آن بوده هم از سوی برخی، نشانه آغاز دوران بازیگران تمامیتخواه در بازار استارتآپی تفسیر شد. در این گفتوگو او که در این یک دهه بارها روی اسبهای برنده و بازنده شرط بسته است به صراحت در مورد اشتباهات و موفقیتهای خودش و این زیستبوم در حال پوستاندازی حرف میزند. یک دهه پیش، به اصطلاح میگفتند این بازار یک بازار بکر است بنابراین جای بازی بسیاری دارد. الآن بعد از یک دهه وقتی به عقب نگاه میکنیم، فکر میکنید برداشت ۱۰ سال پیش در این باره درست بوده و اگر درست بوده، چرا بازیگران بسیاری وارد آن شدهاند، هزینههای سنگینی پرداخت کردهاند اما از بازار حذف شدهاند؟ نتایجی که امروز از بازار میبینیم نشان میدهد این برداشت یک دهه پیش برداشت درستی بوده است. امروز بازیگران زیادی در این بازار مشغول فعالیت هستند. از نظر من این یک امر طبیعی است که عدهای آمده و سرمایهگذاریهای زیادی انجام داده و شکست خوردهاند، هر جای دنیا این اتفاق رخ میدهد. در این بازار به صورت خاص درصد شکست خیلی بیشتر از موفقیت است. شکست خوردن به معنی کوچک بودن بازار نیست، بازار استارتآپی کشور بازار بزرگی بوده و همچنان هم فکر میکنم در این بازار جای بسیاری برای کار و...
روزنامهنگاری را از ابراراقتصادی شروع کردم و مدت کوتاهی در شرق، همشهری نوشتم و در برنامههای تلویزیونی فناوری اطلاعات کار کردم. در مورد فناوری و تاثیرش بر زندگی و کسب و کار مینویسم و تاریخ شفاهی و استارتآپها از حوزههای مورد علاقه من هستند. معتقدم رسانه پل مهمی است میان انسانها، تصمیمسازها و کسب و کارهای جهان امروز.