چرا دیپلماسی فناوری اهمیت دارد؟

حتی قبل از اینکه همه‌گیری کووید باعث افزایش نرخ پذیرش فناوری شود، پاول داگِرتی (Paul Daugherty)، مدیر ارشد فناوری اکسنچر (Accenture)، اعلام کرده بود: «هر شرکتی یک شرکت فناوری است ولی برخی هنوز این را تشخیص نمی‌دهند.» در حال حاضر شاهد ظهور اکوسیستم‌های فناوری دولتی هستیم. در این اکوسیستم استارت‌آپ‌های فناوری و شرکت‌های کوچک و متوسط، محصولات و خدماتی را برای کمک به تحول دیجیتال اجرایی ارائه می‌دهند و به دولت‌ها امکان می‌دهند به‌طور موثرتری به مردم خدمت‌رسانی کنند. پیش‌بینی می‌شود هزینه‌های فناوری اطلاعات دولت‌های جهانی در سال ۲۰۲۳ از ۶۰۰ میلیارد دلار فراتر رود. اما با نویدهای فناوری، چالش‌های جدیدی پیرامون حکومتداری نیز پیش می‌آید. در واقع سیاست‌گذاران در تنظیم مقررات فناوری، عقب مانده‌اند. فقط به گسترش هوش مصنوعی مولد نگاه کنید. در این زمینه می‌توان هم پتانسیل آن برای تغییر مشاغل و وظایف خاص و هم خطراتی را در نظر گرفت که مواردی مانند نقض کپی‌رایت گرفته و انتشار اطلاعات نادرست به همراه دارد. کشورها بیش از پیش دیپلمات‌های فناوری را به سیلیکون‌ولی اعزام می‌کنند تا مستقیماً با شرکت‌های پیشرو در انقلاب صنعتی چهارم درباره مسائل مرتبط با حقوق بشر و امنیت ملی تعامل داشته باشند. پاتریشیا گروور-بار (Patricia Gruver-Barr)، از بنیان‌گذاران شبکه دیپلماسی فناوری، توضیح می‌دهد: «پیش از سال ۲۰۱۷، سیاست خارجی مرتبط با فناوری تحت سلطه دولت‌ محوری و تمرکز آن بر امنیت ملی و روابط اقتصادی بود. در حال حاضر با تکامل دیپلماسی فناوری، بخش خصوصی و جامعه شهروندی هم بازیگران این عرصه محسوب می‌شوند.» ظهور دیپلمات فناوری در آگوست ۲۰۱۷، کاسپر کلینگ دیپلمات دانمارکی، اولین سفیر فناوری جهان شد و نمایندگی منافع دانمارک در سیلیکون‌ولی را بر عهده گرفت. در طول سال‌های بعد، او سکان هدایت را به آن ماری انگتافت لارسن (Anne Marie Engtoft Larsen) فارغ‌التحصیل رهبری فناوری از مجمع جهانی اقتصاد سپرده و تعداد کل فرستادگان و سفیران فناوری به حدود ۲۰...