نگاهی به نقش فناوری آموزشی در میانه پاندمی کرونا

بعضی‌هایمان «گچ پای تخته خورده‌ایم» و بعضی‌هایمان روبه‌روی وایت‌بردها نشسته‌ایم و بعضی‌هایمان شاید هیچ‌کدام را تجربه نکرده باشیم. امروز اما داستان آموزش دگرگون شده؛ ماجرا فراتر از گچ و ماژیک یا کلاس‌هایی است که مجهز به پروژکتورند. حدود یک دهه می‌شود که فناوری آموزشی (Edtech) توانسته توجه‌ها را به خود جلب کند و به بخشی از فرایند آموزش بدل شود. پیش‌بینی‌‌های تحلیلگران بازار در سال ۲۰۱۸ حاکی از این بود که تا سال ۲۰۲۵ شاهد رشد بیشتر این حوزه خواهیم بود. اما کووید-19 روند استفاده از فناوری در حوزه آموزش را سرعت بخشیده است. این پاندمی بسیاری از مدارس، موسسات آموزشی و مدارس سراسر جهان را مجبور کرده سراغ فناوری‌های آموزشی (Edtech) بروند تا امکان یادگیری از راه دور را برای خیل عظیم جاماندگان از تحصیل فراهم آورند. به گزارش یونسکو، ۸۰ درصد از شاگردان جهان در ماه مارس سال جاری به دلیل تعطیلی‌ها به موسسات آموزشی دسترسی نداشته‌اند و ۲۴۸ میلیون شاگرد دیگر به دلیل تعطیلی‌های منطقه‌ای و نه سراسری (مثلاً برخی از ایالت‌های آمریکا از جمله کالیفرنیا و ویرجینیا) با مشکل عدم دسترسی به سیستم آموزشی مواجه بوده‌اند. شاید در میانه بحث‌وجدل‌ها در مورد بازگشایی مدارس به رغم بالا گرفتن پاندمی در برخی کشورها و در فضای ساده‌انگاری‌های سیاستمداران و تهدید جان باارزش انسان‌ها و فرزندان مردم، برنده واقعی با وجود همه مشکلات، همچنان ادتک باشد. در این پرونده بر نقش فناوری آموزشی در بحران کرونا تمرکز کرده‌ایم؛ وضعیت کشورهای مختلف، پلتفرم‌های ارائه‌شده از سوی وزارت‌ آموزش و پرورش کشورهای مختلف و امکانات یادگیری از راه دور را بررسی کرده‌ایم؛ همچنین بازار فناوری آموزشی، سرمایه‌گذاری، استارت‌آپ‌های شکل‌گرفته در حوزه آموزش را مرور کرده‌ایم و در نهایت در کنار مزیت‌های ادتک، به مشکلات ایجادشده از جمله تبعیض هوش مصنوعی، نابرابری در یادگیری و تهدیدهای سایبری پرداخته‌ایم.