صنعت ارتباطات و فناوری اطلاعات مانند دیگر صنایع و رشتهها، مملو است از اسناد بالادستی…
۹ مهر ۱۴۰۳
«انتظارها به سر آمد و مقرر شد محمدجواد آذری جهرمی پس از یکصد و چهل سال بر صندلی مخبرالدوله وزیر تکنوکرات ناصرالدینشاه نشسته تا فاوای ایرانی را به قرنی نو هدایت نماید.» این شروع یادداشت «وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و چیزهای دیگر» بود که در شماره ۴۹ ماهنامه پیوست به تاریخ شهریور ۹۶ چاپ شد. گفته شد حال که سنتشکنی شده و وزیری جوان برای هدایت وزارت کم سروصدای آن روزها برگزیده شده، نعمت را تمام و وزیر جوان این تهور را در چینش ساختار همکاران خود از برشهای دیگر جامعه نیز به کار بندد.
چهل سال است که مدیران دولتی از نظر ظاهر و پوشش و کلام از بخشی از جامعه برگزیده شدهاند که قرائت خاصی از مذهب و سیاست داشتهاند. خارج از این حلقه محدود، چه بسیار افرادی که با وجود توانمندیها، به دلیل محدودیتهای گزینشی، رد صلاحیت شده از مشارکت در اداره کشور باز ماندهاند. حاصل هم همین وضعیت روز کشور است و رنجی که مردم از ناکارآمدیها میکشند. نه تظاهر به متشرع بودن جلوی فساد را گرفته و نه سختگیریها مانعی برای بیکفایتیها.
تجربه وزیر جوان و خلق گونه جدیدی از ادبیات مردمی از یک سو و شکست روشهای پیشین، جامعه را مشتاق پذیرش مدیرانی جوان کرده که حرکتی به پیش است. آنچه جای نگرانی دارد تکرار بخشبندی و انتخاب از برش خاصی از جامعه جوان کشور است که ریشه در طیف سنتی حاکمان چهار دهه گذشته دارد.
بخشی از نسل جوان کشور را فرزندان و وابستگان صاحبمنصبان نظام تشکیل میدهند که خواسته یا ناخواسته در فضایی متفاوت و گاه با امتیازاتی ویژه رشد و پرورش یافتهاند. قابل انکار نیست که در دورههایی آنچه امروز آقازاده میخوانیم از اولویتهایی در استفاده از امکانات زندگی، کار و تحصیل برخوردار بودهاند و در تصدی سمتها چه در مراکز دانشگاهی و حتی در مراجع قانونگذاری، با لابیهای پشت پرده خانوادگی یکشبه ره صدساله پیمودهاند.اگر نسل اول از تودههای مردم عادی بودهاند و تجربه دوران انقلاب و جنگ را داشتهاند، فرزندانشان از این موهبتها نیز محروم بودهاند. دستهای به اعتقادات خانوادگی پشت پا زده و راه خود را از پدرانشان جدا کرده و دسته دیگر در پی کسب صندلیهای قدرت هستند.
مدیر جوان انقلابی را محدود به قشر خاصی نکنیم. در دیگر بخشهای جامعه هم کسانی هستند که در ظاهر و باورها متفاوتاند، اما کشور خود را دوست دارند و میتوانند در خلق آیندهای بهتر و روشن نقش سازندهتری ایفا کنند.