نگاهی به بزرگ‌ترین تعدیل نیروی انسانی در شرکت‌های فناوری آمریکایی

بالا می‌روی، پایین می‌آيی، چاله‌ها را چند تا یکی می‌جهی تا شغلی داشته باشی که امنیت مالی‌شغلی‌ات محفوظ بماند؛ شغلی که می‌گویند قرار است دنیا را تغییر دهد. اما دنیا این حرف‌ها سرش نمی‌شود؛ با تعدیل نیرو یقه‌ات را می‌گیرد؛ همیشه روی چرخ اقتصاد و سیاست می‌چرخد و گاه اتفاق‌های ریز و درشت دست‌به‌دست هم می‌دهند که شرکت‌ها و سازمان‌ها، از جمله شرکت‌های فناوری، سراغ این راه‌حل بروند؛ راه‌حلی که به نظر نیروی کار انسانی، از بی‌رحمانه‌ترین تصمیمات است، اما شرکت‌ها می‌گویند مجبورند هزینه‌هایشان را کاهش دهند یا استراتژی‌هایشان را تغییر دهند: «ما هم می‌خواهیم زنده بمانیم و نمی‌خواهیم همه‌ چیز یک‌جا غرق شود.» در این گزارش به بهانه تعدیل نیروهایی که به دلیل شیوع کووید -19 رخ داده، نگاهی به روند تعدیل نیروکار می‌اندازیم، بزرگ‌ترین تعدیل نیروهای شرکت‌های حوزه فناوری را بررسی می‌کنیم و در نهایت به استارت‌آپ‌هایی می‌پردازیم که در بحبوحه کرونا به تعدیل روی آورده‌اند. نگاهی گذرا به تاریخ تعدیل نیروهای گسترده در آمریکا طی دهه‌های ۷۰ و ۹۰ «نشانه‌ای از شکست شرکت‌ و نقض رفتار قابل قبول در کسب و کار» بود. دیدگاه غالب از اواسط قرن بیستم در ایالات متحده آمریکا این بود که وظیفه دولت اطمینان از استخدام است؛ هرچند هزینه‌های زیرساختی فدرال برای پر کردن شکاف‌های فرصت‌های شغلی در بخش خصوصی کافی نبود. به‌ تدریج این نگاه رنگ باخت و بعد از جنگ جهانی دوم و طی رشد اقتصادی دهه‌های بعدی، فضا به‌ گونه‌ای رقم خورد که همیشه تقاضا برای نیروی کار وجود داشته باشد و در عین حال، اتحادیه‌ها و مقررات نیز در حوزه‌های مختلف در قامت پشتیبان کارگران ظاهر می‌شدند. اما تغییر مقررات در دوره ریاست جمهوری جیمی کارتر و تاکید بر بازار آزاد، رقابت بیشتر و هزینه‌های مشتری کمتر فضایی خلق کرد که هزاران شغل از دست رفتند. در اوایل دهه 80 مدیر جنرال الکتریک- جک ولش- ایده تعدیل نیرو...