پرونده‌ای درباره هکتیویسم و مقاومت الکترونیکی؛ اعتراض می‌کنم، پس هستم

هنرمند گرافیتی کارش را با اسپری شروع می‌کند، نویسنده با کلمه و هکتیویست‌ سراغ رایانه‌اش می‌رود تا به بی‌عدالتی اعتراض کند. افشای اسناد طبقه‌بندی‌شده از سوی ادوارد اسنودن، به‌اشتراک‌گذاری P2P در بیت‌تورنت و انجام حملات DDos توسط انانیموس در چه زمینه‌ای اشتراک دارند؟ شاید در نگاه اول هیچ غیر از به‌کارگیری غیرقانونی- اما نه لزوماً نامشروع- کامپیوترها. اما یکی از نقاط مشترک جالب‌توجه این است که این اقدامات نمونه‌هایی از نافرمانی مدنی و مقاومت تلقی می‌شوند. در دنیای امروز، مقاومت الکترونیکی به طیف گسترده‌ای از فعالیت‌ها گفته می‌شود که از نظر اصول اخلاقی یا سیاسی با حاکمیت مخالفت‌اند و نظام مستقر ارزش‌ها، هنجارها، قوانین و راهکارها را نمی‌پذیرند. مقاومت از این نظر الکترونیکی است که در محیط آنلاین انجام می‌شود. فناوری در برخی کنشگری‌های سایبری عمومی صرفاً واسطه‌ای جدید برای سازماندهی تظاهرات عمومی فراهم می‌کند. درحالت‌کلی، کنشگری سایبری به دلیل داشتن ارتباط با خیابان، می‌تواند تحت حفاظت حقوق بشر قرار گیرد، هرچند در واقعیت چنین اتفاقی نمی‌افتد. هکرها هم مثل معترضان بازداشت می‌شوند. گاه مثل هکتور مانسگر، بنیان‌گذار LulzSec، دیگر سراغ هک نمی‌روند و به این نتیجه می‌رسند که هکتیویسم بیش از آنکه تاثیر مثبت داشته باشد باعث آشوب می‌شود؛ برخی دیگر گاه تا آخر عمرشان هکتویست می‌مانند و گاه مثل آرون سوارتز در گیرودار دادگاه، دست به خودکشی می‌زنند و وصیت می‌کنند: «کل محتوای هارددرایوش در دسترس عموم قرار گیرد، هیچ‌ چیز پاک نشود، هیچ ‌چیز تملک نشود، هیچ ‌چیز محرمانه نماند، هیچ‌ چیز پولی نشود؛ کل اطلاعات در روز روشن در معرض دید عموم قرار بگیرد- همه‌ چیز باید این‌طور باشد.»