آیا هکتیویسم نافرمانی مدنی جدید محسوب می‌شود؟ قهرمان و تبهکار عصر اطلاعات

مولی ساوتر از حملات محرومیت از سرویس توزیع‌یافته دفاع می‌کند و آنها را نوعی «نافرمانی مدنی در اینترنت» می‌نامد. پیتر لودلو این اقدام‌ها را نمونه‌هایی از نافرمانی مدنی شجاعانه تلقی می‌کند. ویلیام شومرمن از افشاگری اسنودن به ‌عنوان نافرمانی مدنی قابل توجیه ستایش کرد. هکتیویسم در حالت کلی به ‌عنوان نافرمانی مدنی جدید، نافرمانی مدنی الکترونیکی یا «نافرمانی مدنی 2.0» مورد پذیرش قرار گرفته است. وقتی هکتیویست را نافرمان مدنی محسوب می‌کنیم، بر انگیزه‌های اصولی و اهداف ارتباطی‌اش تاکید می‌کنیم. بر این اساس، هکتیویست‌ها از طریق اقدام‌هایشان حرف می‌زنند و تعهد سیاسی صادقانه دارند. این نگرش باعث می‌شود هکتیویسم نوعی اعتراض تلقی شود و هکتیویست‌ها از همان احترامی برخوردار شوند که نافرمان‌های مدنی سنتی مانند رزا پارک و مارتین لوتر کینگ جونیور از آن برخوردار بودند. دولت‌ها هکتیویست‌ها را شناسایی و دستگیر می‌کنند. برای جلوگیری از این روند باید هکتیویست را در جایگاه نافرمان مدنی قرار داد؛ عنصری مقبول در لیبرال دموکراسی. دولت‌ها قوانین بسیار سخت‌گیرانه‌ای را برای حفاظت از امنیت سیستم‌های سایبری توسعه داده‌اند. برای مثال، دولت ایالات‌ متحده برای سرکوب هکتیویست‌ها نه ‌تنها از قانون کلاهبرداری و سوءاستفاده از کامپیوتر (CFAA) بهره می‌گیرد بلکه قانون سازمان‌های فاسد و تحت تاثیر تبهکاران (RICO) را نیز اعمال می‌کند. قانون RICO ابتدا برای هدف قرار دادن گروه‌های مافیایی و همچنین مبارزه با تروریسم و خیانت مورد استفاده قرار می‌گرفت اما حالا برای شناسایی هکتیویست‌ها به کار گرفته می‌شود. دونالد ترامپ قبل از رسیدن به ریاست‌جمهوری به‌ طور مکرر خواستار اعدام اسنودن شده بود. جف سشنز، دادستان کل ایالات‌ متحده، اخیراً گفته بود دستگیر کردن جولیان آسانژ، بنیان‌گذار ویکی‌لیکس، در اولویت وزارت دادگستری است. به‌این‌ترتیب، هکرها و هکتیویست‌ها زمانی «قهرمان‌های انقلاب کامپیوتری» نامیده می‌شدند اما حالا به «تبهکاران عصر اطلاعات» تبدیل شده‌اند. ماتریس مقاومت الکترونیکی در این بخش، ماتریس مقاومت الکترونیکی ترسیم می‌شود و پنج گروه یا خوشه در آن شناسایی می‌شوند....