صاحبخانه‌های بد

بری لین (Barry Lynn) بنیان‌گذار Open Markets Institute و نویسنده کتاب‌های متعددی است که برخی منابع ارزشمندی برای رگولاتورها، قانون‌گذاران و سیاست‌گذاران به حساب می‌آیند. او در دهه 90 روزنامه‌نگار بود، بر مساله رقابت تمرکز داشت و درباره زنجیره‌های تامین در مجله‌ای به نام گلوبال بیزینس (Global Business) می‌نوشت که خودش سردبیرش بود. زلزله تایوان در سال 1999 باعث تعطیلی شرکت‌های سمی‌کنداکتور متعددی شد که در آن زمان تامین‌کننده اصلی شرکت‌های بزرگی مثل دل و IBM بودند. لین در حیرت بود که چطور اجازه داده‌ای بخش مهمی از زنجیره تامین تا این حد متمرکز در یک ناحیه باشد. پاسخ سوال این بود که تغییرات خط‌مشی‌های ایالات متحده آمریکا و قانون ضدانحصار در آمریکا و جهان بود. او در سپتامبر 2020 تحقیقات جنجال‌برانگیز دیگری در مجله هارپر منتشر کرد و این بار نظراتش را در مورد صنعت رو به ‌تکامل فناوری‌های بزرگ به ویژه شرکت‌هایی مثل فیس‌بوک، اپل، آماوزن، نت‌فلیکس و گوگل ارائه داد. او پیش از تاسیس Open Markets از اعضای ارشد برنامه ضدانحصار در بنیاد آمریکای جدید (New America Foundation) بود. این بنیاد میلیون‌ها دلار از مدیر گوگل اریک اشمیت در دهه‌های اخیر دریافت کرده بود، اما ناگهان لین و کل تیمش اخراج شدند. لین همچنان اصرار داشت که اجرای قوانین ضدانحصار برای بازارهای آزاد ضروری است. او در کتاب‌هایش استدلال می‌کند که انحصار در بسیاری از موارد تهدیدی برای نوآوری، آزادی و دموکراسی است و کل صنایع و سیستم‌های مالی را بی‌ثبات می‌سازد. در ادامه با او درباره شرکت‌های فناوری بزرگ و انحصار و اراده سیاسی در قانون‌گذاری صحبت کرده‌ایم و همچنین به این مساله پرداخته‌ایم که چه کارهایی در مقابله با انحصار از دست‌مان برمی‌آید.   مقاله‌تان در هارپر چشم همه را تا حد زیادی به روی واقعیت باز کرد. انحصار چیست و چرا بد است؟ انحصار لزوماً مربوط به شرکتی نیست که 100 درصد سهام بازار...