مرز نامعلوم

تعریف پکن از انحصار چیست؟ آیا یک شرکت ملی با سهم 48 درصدی از اقتصاد پررونق استان جنوبی گوانگ‌دونگ و سهم 10 درصدی از اقتصاد کمربند شمالی مهجور هیلانگ‌جیانگ انحصارطلب است؟ جواب مشخص نیست و این ابهام ممکن است با ایجاد یک کارزار جدید برای تقسیم کسب‌وکارهای بزرگ به واحدهای کوچک‌تر، زیرساخت اجتماعی متکی به فناوری چین را نابود کند. تحقیقات درباره کاربست‌های انحصارگرایانه گروه علی‌بابا و قدرت چشمگیر Ant Group با تدوین انواع مقررات ضد انحصارگرایی همراه بوده است. طبق تعاریف جدید بانک مرزی چین، هر موسسه‌ای که سهمی بیش از نصف بازار پرداخت‌های ملی (شامل آنلاین و تلفن همراه) در اختیار داشته باشد انحصاری است. این تعریف بعد از آیین‌نامه‌های منتشرشده در ماه نوامبر ارائه شد که در آنها برخی کاربست‌ها زیر ذره‌بین قرار گرفتند؛ از جمله «انتخاب یکی از بین دو تا» که طی آن بازرگانان تجارت الکترونیکی باید تنها یک بازار را به‌ عنوان تنها زمینه کاری خود انتخاب کنند. در بحث انحصارگرایی، باید نحوه تعریف و شناسایی اهداف و فعالیت‌ها، ویژگی‌های بازیگر زیادی قدرتمند در بازار و تفاوت موقعیت بین بخش‌های مختلف را مشخص کرد. شرکت‌هایی مانند مِیتووان (Meituan) و علی‌بابا بسیاری از کسب‌وکارها و صدها میلیون مشتری را قادر ساخته‌اند تا به‌ طور مستقیم با استفاده از تلفن همراه‌شان غذا سفارش دهند، هزینه‌ها را بپردازند، خرید کنند و وام بگیرند. این شرکت‌ها در عمق زیرساخت اجتماعی چین نفوذ کرده‌اند. اما رگولاتورها باید حد و حدود قدرت آنها را مشخص کنند. سلطه بر شبکه غذا در دورانی که همه‌گیری مردم را به سفارش آنلاین غذا سوق داده است یا انحصار در بازار پرداخت آنلاین ممکن است مشکلات فراوانی به وجود بیاورد. حضور این شرکت‌ها در همه ابعاد زندگی روزمره چینی‌ها بسیار پررنگ‌تر از نفوذ شرکت‌های آمازون و گوگل، تحت مالکیت آلفابت، در زندگی روزمره آمریکایی‌هاست. مرز باریکی بین کسب سود بیشتر به خاطر ارائه خدمات...