وکیل‌مدافع شیطان

هنگامی‌ که در تجارت‌تان دچار مشکلی دشوار می‌شوید احتمالاً برای حل آن گروهی را برمی‌گزینید. هرچه باشد چند مغز بهتر از یک مغز است، این‌طور نیست؟ خیر، لزوماً این درست نیست. صندوقچه دانش بزرگ‌تر ضامن نتایج بهتر نیست. وابستگی بیش از حد به سلسله‌مراتب، همچون غریزه‌ای برای جلوگیری از اختلاف و میلی برای حفظ هماهنگی، بسیاری از گروه‌ها را به ‌اندیشیدن گروهی سوق می‌دهد. تصمیمات گروهی با نظرات اشتباه کارشناسان به بیراهه می‌روند، تعصبات فردی به‌ راحتی در گروه پخش می‌شوند و به تصمیماتی منتهی می‌شوند که اولویت‌های فردی را نادیده می‌گیرند. بیشتر این فرایندها ناخودآگاه رخ می‌دهند. این بدان معنا نیست که گروه‌ها نباید با هم تصمیم بگیرند بلکه لازم است فرایندهای صحیحی برای این امر ایجاد کنند. ما هفت راهبرد ساده برای تصمیم‌گیری گروهی موثرتر را بر اساس پژوهش‌های علوم رفتاری و نیز تجربیات کاربردی در طول سال‌ها برشمرده‌ایم. تشکیل گروه‌های کوچک احتمال اتخاذ تصمیمات مغرضانه در گروه‌های بزرگ بیشتر است؛ مثلاً پژوهش‌ها نشان می‌دهد گروه‌هایی با هفت عضو یا بیشتر مستعد سوگیری شدیدتری هستند. هرچه گروه تصمیم‌گیری بزرگ‌تر باشد، اعضا تمایل بیشتری دارند که اطلاعاتی را بررسی و ارزیابی کنند که با باورها و داده‌های قبلی سازگارتر باشد. تمایل طبیعی اغلب افراد، تعامل در گروه‌های سه تا پنج نفره است، چنانچه گروهی برای تصمیم‌گیری با این تعداد شکل دهید، می‌توانید همزمان با کاهش آثار منفی مذکور از مزایای دیدگاه‌های متفاوت نیز بهره‌مند شوید. انتخاب گروه‌های ناهمگن مطالعات مختلف دال بر این است که سوگیری در تصمیم‌های گروه‌هایی بیشتر است که از افرادی با عقاید و باورهای همگن تشکیل شده‌اند. تیم‌هایی که دیدگاه‌های بالقوه متضادی دارند بهتر و موثرتر از پس تعصبات یا پیش‌فرض‌ها برمی‌آیند. با این همه بستر کار اهمیت دارد. گروه‌های ناهمگن به طور قابل ملاحظه‌ای در انجام وظایفی پیچیده مانند هدایت یک پژوهش یا طراحی یک فرایند که به مهارت‌ها و دیدگاه‌های متنوع نیاز دارد...