بازی با سگ سیاه

بنا بر تعریف روانپزشکان، فرد افسرده غمگین است و دیدگاه‌ها و ابعاد منفی زندگی خود و دیگران را پررنگ‌تر می‌بیند، و این نگاه بر عملکرد فرد تاثیر منفی می‌گذارد. همچنین دوسوم افراد افسرده افکار خودکشی داشته و ۱۵ درصد آنها دست به خودکشی می‌زنند. این یکی از اولویت‌های اصلی سازمان بهداشت جهانی با تعداد بیمارانی بیش از 260 میلیون نفر در این کره خاکی است. بعضی تخمین‌ها حتی این عدد را تا 350 میلیون هم بالا برده‌اند. تازه این تنها آمار کسانی است که بیماری‌شان را پذیرفته‌اند چراکه در سراسر دنیا و در فرهنگ‌های مختلف خیلی‌ها هنوز بیماری روحی را ننگ می‌شمارند و از برچسب آن فراری‌اند. در همین کشور خودمان که گفته می‌شود ممکن است تا یک‌چهارم مردم دچار این بیماری باشند، بسیاری آن را ناشی از نوعی شکم‌سیری یا ژست طبقه مرفه یا روشنفکر می‌پندارند. اما واقعیت را نمی‌توان کتمان کرد. بی‌انگیزگی، ناامیدی، غمی که علتش پیدا نیست، اضطراب و نهایتاً میل به نیستی را نمی‌توان فقط یک ژست تلقی کرد. اینها اگر در جامعه‌ای فراگیر شوند آن را زمین‌گیر می‌کنند. تازه همه آمار فوق در ایران و جهان مربوط به قبل از همه‌گیری کووید-19 است و اگر خانه‌نشینی قرنطینه یا دورکاری، اقتصاد بیمار و ناامیدی نسبت به بهبود شرایط را هم به آن بیفزاییم، اوضاع وخیم‌تر می‌شود. اینکه ژنتیک در این بیماری نقش دارد ثابت شده است ولی در این روزهای سخت می‌بینیم کسانی را که عمری حال‌شان خوب بوده اما حالا از افسردگی رنج می‌برند و به روانپزشک و دارو رو آورده‌اند. بله! این روزها خیلی‌هامان خوب نیستیم و این همان‌جاست که به موبایل پناه می‌بریم و اوقات‌مان را به امید بهتر شدن حال‌مان در آنجا می‌گذرانیم. اما تحقیقات متعددی در جهان دال بر این است که چرخیدن مداوم در شبکه‌های اجتماعی وقتی به عادت تبدیل شود می‌تواند حال شخص را حتی بدتر کند. اما همین...