روایت ازدست‌رفته‌ها

تکنولوژی نتوانسته مهم‌ترین نقش خود را در جهان و آمریکا ایفا کند: حفظ سلامت و جان ما. تا امروز یعنی هفدهم ژوئن ۲۰۱۷، ۳۸۰ هزار نفر جان خود را از دست داده‌اند، اقتصاد جهانی آسیب دیده است و پاندمی کووید-19 همچنان به پیش می‌تازد. موثرترین واکنش ما به این بحران در عصر هوش مصنوعی، داروهای ژنومیک و اتومبیل‌های خودران، قرنطینه‌های انبوه بوده: تکنیک بهداشتی‌ای که از قرون‌ وسطی وام گرفته شده است. شکست فناوری در هیچ حوزه‌ای به اندازه آزمایش‌ها مشهود نیست. تست‌های استاندارد برای بیماری‌هایی مثل کرونا از واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) استفاده می‌کنند که تکنیکی است که بیش از 30 سال عمر دارد و در آزمایشگاه‌های سراسر جهان به کار می‌رود. با این حال، دانشمندان در چند هفته پس از دسامبر ویروس کرونای جدید را از ظاهرش شناسایی کردند که مرحله‌ای مهم است. ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورها سراغ توسعه تست‌های PCR برای استفاده کلی رفتند. بی‌کفایتی و بوروکراسی متصلب در مراکز کنترل و پیشگیری آمریکا باعث شد آزمایشی توسعه داده شود که کار نمی‌کرد و بدتر اینکه در چند هفته، تنها آزمایشی بود که می‌شد استفاده کرد. در همین حین، کمبود سواب‌های ناروفارنکس (برای نمونه‌برداری از بینی یا گلو در آزمایش PCR) مساله‌ای دیگر بود. در هفته‌های اولیه که هنوز مهار ویروس کرونا امکان‌پذیر بود بسیاری از آمریکایی‌ها، حتی کسانی که واقعاً ناخوش بودند، نتوانستند آزمایش دهند. آمریکا حتی چهار ماه پس از پاندمی هم همچنان به ابزار نظارتی انبوه و مداوم مجهز نشده که برای پایان یافتن امن قرنطینه کلی ضروری است. ظرفیت هر کشوری برای ابداع و سپس استقرار فناوری‌های مورد نیاز را سرمایه‌گذاری دولتی و خط‌مشی‌های دولت مشخص می‌کند سیستمی متلاشی‌شده و غافل از داده‌های عمومی بهداشتی‌درمانی به این معناست که اپیدمیولوژیست‌ها و بیمارستان‌ها اطلاعات چندانی در مورد گسترش بیماری ندارند. در عصر بزرگ‌داده که شرکت‌هایی مثل گوگل و آمازون از همه نوع...