یاریگر جان یا باری گران بر دوش شبکه بانکی؟

می‌گویند دنیا را باید به قبل از همه‌گیر شدن کرونا و بعد از ‌آن تقسیم کرد چراکه بسیاری از رفتارها تغییر کرده و این تغییر رفتارها ادامه خواهد یافت، حال وضعیت خودگردان‌ها یا دستگاه‌های CRS در ایران را نیز باید با همین نگاه بنگریم؛ چه تکنولوژی‌ای که برای فراگیر شدن آن باید زمان زیادی صرف می‌شد در کمتر از سه ماه به جایگاه قابل قبولی رسید و بسیاری از دست‌اندرکاران این صنعت را به تعجب وا داشت. اگر تا پیش از شیوع کرونا تصور می‌شد که می‌توانند از طریق این دستگاه‌ها به تدریج هشت درصد اسکناس‌های دستگاه‌ها را جمع‌آوری کنند اما حال استقبال مردم از این دستگاه‌ها تا آنجا پیش رفته که پیش‌بینی می‌شود جمع‌آوری اسکناس‌ها تا ۲۵ درصد نیز امکان‌پذیر باشد. ممنوعیت دریافت اسکناس از سوی شعب توسط بانک مرکزی موجب شد بانک‌هایی که تا پیش از ورود این ویروس روی دستگاه‌های خودگردان سرمایه‌گذاری کرده بودند بتوانند مشتریان خود را به استفاده از این دستگاه‌ها سوق دهند و مردم هم که عاشق تکنولوژی، همین علاقه و اجبار به استفاده از این دستگاه‌ها سبب شد در عرض فقط چند ماه استفاده از این دستگاه‌ها چند برابر شود، به گونه‌ای که در عرض یک ماه از طریق یکی از دستگاه‌های خودگردان نصب‌شده در شهر تهران تقریباً پنج و نیم میلیارد تومان جمع‌آوری شده است. هم‌اکنون طبق آمار بانک مرکزی در حدود ۶۰ هزار دستگاه خودپرداز در شبکه بانکی فعالیت می‌کنند که از این میزان تقریباً دو و نیم درصد این تجهیزات به دستگاه‌های خودگردان اختصاص دارند. این در حالی است که حدوداً ۲۵ درصد شبکه خودپرداز در دنیا را خودگردان‌ها تشکیل می‌دهند. از همین رو برآورد می‌شود که امکان گسترش این شبکه در داخل کشور وجود دارد هرچند که بالا بودن قیمت این تجهیزات توسعه این شبکه را دچار مشکل می‌کند. بررسی‌های صورت‌گرفته نشان می‌دهد که در شرایط عادی اقتصادی افزایش...