چرا باید از خبر تهیه پیش‌نویس برای ارائه رسمی روش دور زدن فیلترینگ شاد باشیم؟

اعلام خبر تدوین پیش‌نویس برای ارائه وی‌پی‌ان قانونی جار و جنجال زیادی در فضای مجازی به پا کرده است. کاربران مخالف می‌گویند اساساً چرا باید حاکمیت دست به فیلترینگ چیزی بزند که بعد از آن بخواهد برای دسترسی به همان محتوای فیلترشده وی‌پی‌ان بفروشد یا اینکه می‌‌گویند این کار در حقیقت نان درآوردن از محدود کردن آزادی مردم است و غیره. از نظر حقوقی اما این طرح، طرحی رو به جلو و قابل ستایش است. قبل از اینکه هرگونه گاردی بگیرید و بخواهید نویسنده را به همراهی با محدودکنندگان آزادی دیجیتالی متهم کنید، کمی صبر کنید و استدلال‌هایم را بخوانید. اگر با عینک واقع‌بینی به محیط سیاسی در ایران بنگریم، فیلترینگ یک فرض جدی از سوی حاکمیت برای مدیریت این فضاست؛ یعنی این امکان وجود ندارد که سیاست‌گذاری اینترنت در ایران از سوی حکومت جمهوری اسلامی ایران قرار گیرد و در آن اعلام شود که فیلترینگی وجود ندارد. چرا؟ حکومت ملاحظات خاص فرهنگی و امنیتی خود را دارد. آیا ما (به عنوان نویسنده یا مخاطب این متن) با این ملاحظات همدل هستیم؟ لزوماً با همه آنها نه ولی نباید این فرض را در داوری خود راجع به وی‌پی‌ان قانونی کنار بگذاریم. در این شرایط پرسش این است که اگر نتوان فیلترینگ را به طور کامل حذف کرد، چگونه می‌توان آن را به شکلی مطلوب‌تر درآورد؟ پاسخ روشن است: باید برای این عمل رویه‌ قانونی ساخت. این سخن ممکن است برای برخی دشوار باشد، چرا که اساساً فیلترینگ را عملی غیردموکراتیک می‌پندارند و نمی‌توانند بپذیرند که این عمل را بتوان با قانون، یکی از ارکان حکومت دموکراتیک، کنترل یا تنظیم کرد. با این حال، واقع‌بینی یا رئالیسم به ما چنین چیزی را نمی‌گوید؛ رئالیسم می‌گوید اگر بتوانیم حتی یک قدم در مقابل اعمال خودسرانه بایستیم، چنین کاری را انجام دهیم. در واقع رئالیسم می‌گوید از کوچک‌ترین فرصت‌ها نیز باید استفاده کرد،...