کرونا چه خدمتی به نظام حقوق فناوری اطلاعات در ایران کرد؟

ماجرای دعوا بر سر فرکانس‌ 700 و 800 قاعدتاً برای خواننده ماهنامه پیوست نباید ماجرای تازه‌ای باشد مخصوصاً با توجه به اینکه ما در همین ماهنامه دو بار این اختلاف بین وزارت ارتباطات و صداوسیما را شرح داده‌ایم. برای همین از خیر نقل اخباری که در این خصوص منتشر شده می‌گذریم ولی نکته‌ای با توجه به این مساله جالب توجه است. پیش از این برایتان گفتیم که صداوسیما و وزارت ارتباطات در دوره آذری جهرمی، چهار اختلاف کلان با هم دارند: شبکه‌های پیام‌رسان (تلگرام-سروش)، سیستم‌های ارزش افزوده، فرکانس‌ 700 و 800 و مساله مدیریت وی‌اُدی‌ها یا همان تلویزیون‌های اینترنتی. همه این دعواها یک نقطه مشترک دارند: مساله انحصار. صداوسیما در ایران یک نهاد کاملاً انحصاری است. این نه یک اتهام حقوقی که عین متن تفسیری شورای نگهبان است. باور نمی‌کنید؟ این متن را بخوانید: «مطابق نص صريح اصل 44 قانون اساسي در نظام جمهوري اسلامي ايران راديو و تلويزيون دولتي است و تأسيس و راه‌اندازي شبكه‌هاي خصوصي راديويي و تلويزيوني به هر نحو، مغاير اين اصل مي‌باشد. بدين جهت انتشار و پخش برنامه‌هاي صوتي و تصويري از طريق سيستمهاي فني قابل انتشار فراگير (همانند ماهواره، فرستنده، فيبر نوري و غيره) براي مردم در قالب امواج راديويي و كابلي غير از سازمان صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران خلاف اصل مذكور است.» در اینجا این سوال پیش می‌آید که مطابق همان اصل 44 مثلاً بانک هم قرار بوده دولتی باشد و در حال حاضر نیست؛ ولی از خیر این سوال می‌گذریم و به ویژگی دوم صداوسیما در نظام حقوقی ایران می‌پردازیم. صداوسیما علاوه بر انحصاری بودن، غیرقابل مقررات‌گذاری است. این هم باز نظر صریح شورای نگهبان است. این متن را هم بخوانید: «مطابق اصل 175 قانون اساسي در نظام جمهوري اسلامي ايران صدا و سيما زير نظر مستقيم مقام معظم رهبري مي‌باشد. بنابراين سياستگذاري، هدايت و تدابير لازم در همۀ ابعاد...