به نظر میرسد این بار واقعاً در برهه حساس کنونی قرار داریم! تهدید جدی سلامت منجر به تغییرات گسترده و پیشبینیناپذیری شده است؛ تغییر در الگوی مصرف، رفتارها، شیوههای تعامل، کار کردن، جریانهای مالی و غیره. بسیاری از خدمات و محصولات دچار کاهش تقاضا شدهاند. افراد زیادی شغل خود را دستکم به صورت موقت از دست دادهاند. کسبوکارهای زیادی به سراغ تعدیل، کاهش فعالیتها و انجام اقداماتی برای بقا رفتهاند. پروژههای بسیاری متوقف شدهاند. تا جایی که میتوان از عنوان رکود برای توصیف این شرایط استفاده کرد. در این میان بانکها وظیفه خطیر در دسترس نگه داشتن خدمات مالی را بر عهده داشتهاند و این مخاطره بدان حد جدی است که جان دهها همکار شبکه بانکی در این راه از دست رفته است. با این اوصاف آیا میتوان از تحول دیجیتالی بانکها سخن گفت؟ آیا اولویت ارائه خدمات پایه و دشواری حفظ سلامت جایی برای فعالیتهای توسعهای میگذارد؟ برخلاف انتظار، پاسخ به این سوال مثبت است و به شیوهای غیرمنتظره، فرصت بینظیری برای حرکت بانکها به سوی تحول دیجیتالی فراهم شده است. ما میتوانیم تسلیم تفکر «رکود» شویم، دعوت ضمنیاش را برای سکون و بیتحرکی بپذیریم و به انتظار تمام شدن شرایط محدودکننده فعلی و بازگشت به شرایط پیشین بمانیم، چراکه موضعگیری محافظهکارانه و تلاش برای حفظ وضع موجود در این شرایط یک راهبرد عاقلانه است. در مقابل، اما میتوانیم در یک پارادایم ذهنی دیگر و به گونهای دیگر بیندیشیم؛ نگاه آیندهگرا داشته باشیم و در صدد طراحی نقاط تمایز جدیدی برای کسبوکار بانک برآییم که در سبک جدید زندگی مردم معنیدار باشد. جامعه به سرعت متحول شده است و مختصات تحول خود را با ویژگیهای سرایتپذیر و مرگبار یک ویروس تنظیم کرده است. نمیدانیم که این تحول چقدر طول خواهد کشید و آیا هرگز به دوران پیش از آن بازخواهد گشت یا خیر. یک پیامد این تحول این است...