رگولاتورها با چه استدلال‌هایی شرکت‌های بزرگ فناوری را هدف قرار داده‌اند

اشتهای گراهام برای بحث‌های کوچک کمرنگ است. در یک روز تابستانی گرم و در ماه ژوئن به من می‌گوید:«هنوز شروع نشده؟ آیا این یک مصاحبه است؟» به سختی می‌توان کسی مثل او را سرزنش کرد؛ کسی که به عنوان فرشته خشن‌ها شناخته می‌شود. او اگر برای چیزی ارزش قائل باشد، آن چیز سرعت است و تمام. گراهام به عنوان یکی از بنیانگذاران وای‌کامبیناتور (Y Combinator) که در اصل یک شتاب‌دهنده در سیلیکون‌ولی است، در این مدت وظیفه پیشنهاد ایده‌هایی را بر عهده داشته که به پیشرفت شرکت‌ها سرعت می‌بخشند. هر دو سال یک بار هزاران کارآفرین در یکی از گروه‌های کامبیناتور با یکدیگر به رقابت می‌پردازند. تابستان امسال، ۵۳ نفر برگزیده شدند و افزون بر کسب افتخار، دو هزار دلار به سرمایه اولیه‌شان افزوده شد. کامبیناتور در میان ۵۶۴ شرکت مختلف و در طول هشت سال گذشته بودجه راه‌اندازی بسیاری از تازه‌کارها از جمله دراپ‌باکس، ایربی.ان.بی و شبکه اجتماعی خبری ردیت را تامین کرده است. این شرکت همچنین در مواردی با شکست مواجه شده و برای نمونه می‌توان به شرکت پرفکت ترد (Perfect Third) اشاره کرد که قبل از ظهور ردیاب‌های خواب با عنوان ویک‌میت (WakeMate) در هم شکست. کامبیناتور به‌رغم تجربه این شکست‌ها، بیش از ۷/۱ میلیارد دلار بودجه فراهم کرده که با ارزیابی کل گراهام ارزش آن به ۷/۱۱ میلیارد دلار رسیده است. در اینجا گفت‌وگوی من با گراهام را درباره چشم‌انداز استارت‌آپ‌ها و رشد سریع یک شرکت موفق می‌خوانید: