ما آمارزده‌ایم

درگاه ملی صدور یا درخواست مجوز که در حال حاضر ایجاد شده چه کاری می‌خواهد انجام دهد؟ این درگاه می‌خواهد دو قاعده بزرگ را رعایت کند. قاعده اول همان چیزی است که در دنیا به نام Only Once یا فقط یک بار از آن یاد می‌کنند، که به حاکمیت می‌گوید در طول مسیر ایجاد یک کسب‌وکار حق دارد یک بار از مردم طلب مدرک کند؛ به عنوان مثال اگر فردی می‌خواهد یک گاوداری بزند و در زمان موافقت اصولی دستگاهی از او سند مالکیت می‌خواهد، تا زمان صدور مجوز بهره‌برداری باید از همان مجوز استفاده شود. دولت‌ها و نظام‌ها برای اینکه بتوانند یک سیستم خوداصلاح شونده داشته باشند در قاعده Only Once باید یک کار انجام دهند. ممکن است شما به متقاضی بگویید ۱۰ سری کپی از یک مدرک برایتان بیاورد، اما نام این پروسه را Only Once گذاشته باشید. تا زمانی که هزینه استعلامات بر دوش متقاضی باشد سیستم اصلاح نخواهد شد. اگر یک مدرکی در این درگاه محرز شود دیگر از افراد دریافت نخواهد شد. در اصل در این درگاه هزینه استعلام را بر دوش دولت گذاشته‌ایم. گام‌بندی شما برای انجام کاری که گفتید به چه شکل است؟ ما خیلی آمارزده‌ایم؛ مثلاً این سوال بسیار پرسیده می‌شود که ما چند مجوز داده‌ایم. این در حالی است که امروز دیگر تعداد مجوز مطرح نیست. بلکه سهولت دریافت اهمیت دارد. کره جنوبی سه هزار و ۵۰۰ مجوز دارد اما در قله بهبود محیط کسب‌وکار ایستاده است. ما به این دلیل که آمارمان بالا نرود یکسری اطلاعات را خودمان از دست می‌دهیم و برخی مجوزها را در هم ادغام می‌کنیم. اما اگر نمی‌ترسیدیم از اینکه یک دستگاه به عنوان مثال هزار مجوز دارد و مجوزها را جزء به جزء به مردم اعلام می‌کردیم، کار ساده‌تر بود. اما این کار را نکردیم زیرا آمارزده شده‌ایم. این مساله باعث شده اتفاقات بدتری بیفتد....