طرح ملی هوش مصنوعی در مجلس بررسی میشود/تشکیل صندوق مالی هوش مصنوعی در دستور کار
طرح ملی هوش مصنوعی به مجلس ارائه شده است. تاسیس صندوق مالی با سرمایه اولیه…
۱۱ آذر ۱۴۰۳
۷ دی ۱۴۰۲
زمان مطالعه : ۴ دقیقه
احمدرضا نخجوانی، مدیرعامل مکس امید معتقد است در بازار کسب و کاری ایران، مشکل تنها نبود سرمایه و پول نیست، بلکه چالش اصلی، نبود مدیریت درست و حضور مدیران حرفهای در کسب و کارهاست.
به گزارش پیوست، احمدرضا نخجوانی، سابقه حضور در همکاران سیستم و شاتل را در کارنامه خود دارد و اکنون بعد از دو دهه حضور در حوزه ارتباطات و اینترنت کشور به بازار سرمایه رفته و یکی از اولین مجموعههای تامین سرمایه با عنوان مکس امید را در زیر مجموعه هلدینگ مکس، تاسیس کرده است.
احمدرضا نخجوانی، مدیرعامل مکس، در گفتوگو با آرش برهمند از دلیل خداحافظی خود از شاتل میگوید و در ادامه، راجع به دلیل ورودش به بازار سرمایه و از اینکه چقدر میتوان به شیوه سرمایهگذاری امید بخش امیدوار بود، صحبت میکند.
احمدرضا نخجوانی در ابتدا از خروج پرماجرا و کشدار خود از شاتل صحبت میکند: ۱۷ سال در شاتل فعالیت کرده بودم. اما فشارها بر صنعت ICT از سال ۹۶ شدت گرفت و از همان سال به دنبال خروج از این صنعت بودم، چون فضای صنعت ارتباطات سخت شده بود. از سال ۹۶ اجازه افزایش قیمت نداشتیم و رگولاتوری با تصمیمهای عجیب و غریب کار ما را در شاتل پیچیدهتر میکرد. فیلترینگ هم تاثیر بدی روی کار ما گذاشته بود. در جریان آخرین فیلترینگ وسیع در کشور شصت درصد پهنای باند ما گرفته شد و به همین ترتیب درآمد ما هم کم شد. بالاخره و پس از کش و قوسهای فراوان امسال استعفای من پذیرفته شد، به زبان خلاصه حال دلم در شاتل دیگر خوب نبود و باید وارد فضاهای جدید میشدم. در واقع به ناچار از وطن خودم یعنی شاتل مهاجرت کردم اما اینجا حال دلم بهتر است.
نخجوانی در ادامه به موضوع حضورش در مکس امید اشاره میکند و میگوید: تجربه ۳۱ سال کار در حوزههای مختلف مدیریتی و تدریس به من ثابت کرده بود که ما نیاز به تربیت مدیرعامل داریم، در این فکر بودم با دوستانم و برادرم که در این راه سابقه داشتند در کاری شبیه به پیمانکاری مدیریت، شریک بشویم، در این میان دوستان و آشنایانی هم در هلدینگ مکس داشتم. پس از خروجم از شاتل پیشنهادهای کاری جذاب و متعددی به من شد اما از میان پیشنهادها، پیشنهاد هلدینگ مکس و فعالیت در مکس امید بیشتر نظرم را بیشتر جلب کرد.
نخجوانی ادامه میدهد: مکس امید شرکت تازه تاسیس هلدینگ مکس است که با ۵۰۰ میلیارد تومان سرمایه و با تمرکز روی سرمایهگذاری خصوصی و اصطلاحا سرمایهگذاری امید بخش آغاز به کار کرده است. ما در مکس امید عجلهای برای افزایش سرمایه (fund raising) و بیشتر کردن این سرمایه نداریم، در واقع معتقدیم، نیاز نیست تامین مالی در کوتاه مدت اتفاق بیفتد.
نخجوانی همچنین در پاسخ به آرش برهمند درباره نقش هلدینگ مکس در مکس امید، میگوید: تجربه موفق مکس در VCگری، زیرساختهای حقوقی و تیمهای شکل گرفته همگی سرمایهای هستند که ما را در مکس امید یاری میکنند، حالا دغدغه ما در مکس امید پول نیست، ما دغدغه فاندریزینگ نداریم، بلکه ما به دنبال گزینههای مناسب برای سرمایهگذاری هستیم.
مدیرعامل مکس امید درباره نوع سرمایهگذاری در مکس امید هم توضیح میدهد: سرمایهگذاریهای ما به ندرت استارتآپی خواهند بود، ما به دنبال شرکتهای بالغتر هستیم، اصلا تفاوت VC با PE همین است.
به دنبال بازار استارتآپی نیستیم، چون نقش ما در مکس سرمایهگذاری خطرپذیر نیست. عمده توجه VC به سمت استارتآپها میرود و PE به سمت شرکتهای بلوغ یافته و شرکتهایی که دچار بحران مدیریت شدهاند، شرکتهای کوچکتر ممکن است دچار تلهبنیانگذار باشند، به همین خاطر ما به دنبال شرکتهای تثبیت شدهتر هستیم.
نخجوانی در زمینه نقش ماموت به عنوان یکی از سهامداران مکس هم میگوید: ممکن است اگر مورد مناسب باشد یکی از کاندیداها ماموت باشد. ضمن اینکه شرکتهای پرتفولیو مکس هم میتوانند به عنوان الپی (Limited partnership)وارد مکس امید شوند، اصلا هنر مکس امید باید این باشد که مثلا ازکی یا شرکتهای دیگر پرتفولیو بخواهند به عنوان LP حاضر شوند.
مدیرعامل مکس امید در بخش پایانی گفتوگوی خود راجع به چشماندازهای مکس امید هم توضیح میدهد: چندین پروژه را در مکس امید در حال بررسی داریم و روی آنها متمرکزیم، اما عجلهای برای انتخاب آنها نداریم، چون به دنبال مناسبترین گزینهها هستیم. ضمن اینکه موضوع مهاجرت هم به شکل فزایندهای در حال افزایش است و این کمبود مدیریت به سادگی جایگزین نمیشود. مهاجرت باعث افت کیفیت دانش، مهارت و کمبود مدیرانی شده که قابلیت رهبری دارند و همچنان تاکید دارم چیزی که از آن رنج میبریم، کمبود سرمایه نیست بلکه فقدان مدیران حرفهای است.