نگاهی به رویکرد بانک‌های مرکزی نیوزیلند، آمریکا و چین؛ معمای بزرگ

سیاستمداران در تمام نقاط جهان بر اساس شکاف بین داشته‌ها و چیزهایی که باید داشت محک می‌خورند. به ‌طور متوسط برای هر یک دلار درآمدی که خانوار سفیدپوست در سال ۲۰۱۹ کسب می‌کرد، خانوار سیاه‌پوست صرفاً ۵۱ سنت به دست می‌آورد. برای هر یک دلار ثروتی که یک خانوار سفیدپوست داشت، یک خانوار سیاه‌پوست تنها صاحب ۱۵ سنت بود. جو بایدن وقتی رئیس‌جمهور شد قول داد این نابرابری‌ها را برطرف کند و قسم خورد که «رویای عدالت برای همه بیش از این به تعویق نخواهد افتاد». جاسیندا آردرن، نخست‌وزیر نیوزیلند، قول داد «صاحب‌خانه شدن دوباره امکان‌پذیر شود». قیمت خانه در سال ۲۰۲۱ بیش از ۲۵ درصد افزایش یافت و بین کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه بین‌المللی که ثروتمندترین کشورها تلقی می‌شوند، مِلک بیشترین تورم را پیدا کرد. یکی از خریداران در تالار گفت‌وگوی آنلاینی پرسید: «آیا کس دیگری هم می‌خواهد صرفاً به خاطر بحران مسکن نیوزیلند را ترک کند؟ بازار مسکن خراب است.» شکاف آشکار بین فقیر و غنی و تحرک اجتماعی کُند در چین باعث شد شی جین پینگ کمپین «رفاه مشترک» را سال پیش راه‌اندازی کند. این کمپین همه‌ چیز را از شرکت‌های تِک تا سلبریتی‌ها هدف گرفته است. به نظر می‌رسد بانک‌های مرکزی هم به همین اندازه مشغول توزیع درآمد باشند. طبق پایگاه‌داده‌ای که در بانک BIS نگهداری می‌شود، سال گذشته (۲۰۲۱) عبارات مربوط به نابرابری در یک‌دهم سخنرانی‌های بانکداران مرکزی تکرار شدند. این رقم قبل از سال بحران مالی دو درصد بود (برعکس، موضوع تورم به فراموشی سپرده شد). طبق تحقیقات کارولا کونسس بایندر از هیورفورد کالج و کریستینا پاجون کسینر از دانشگاه پنسیلوانیا، حدود ۱۵ درصد اسناد تحقیقاتی در آمریکا که از سوی فدرال رزرو یا فد (بانک مرکزی ایالات متحده آمریکا) منتشر شده‌اند، نابرابری در سال ۲۰۲۱ را بررسی کرده‌اند. این آمار در سال ۲۰۰۵ پنج درصد بود. [caption id="attachment_138571" align="alignright" width="1500"] کارستنز:...