دیجیتالنومدها یا کوچنشینهای دیجیتالی احتمالاً بعد از مدتی کوتاه به رفتن و نماندن اعتیاد پیدا میکنند؛ به ویژه با افزایش امکانات و تسهیلات بیشتر، سفر سادهتر و دسترسی به فناوریهای مختلف در مناطق مختلف دنیا آسانتر میشود. کشورهای جهان به ویژه در دوران بعد از پاندمی، روی ارائه ویزاهای مخصوص دیجیتالنومدها و دورکارها تمرکز کردهاند و برنامههای مختلفی ارائه دادهاند؛ برخی حداقل حقوق ثابت در شش ماه اخیر را مبنای پذیرش قرار دادهاند، برخی مهارت و استعداد را و برخی دیگر نیز بلوکه کردن مبلغی مشخص در حسابی بانکی در کشور مقصد. مدتزمان اقامت کشورها نیز متفاوت است، از سه ماه گرفته تا سه سال و گاه امکان اقامت دائم. ویزاها گاه هزینه دارند و گاه رایگاناند و در نهایت اینکه پیشبینی میشود از ۲۰۲۲ به بعد، کشورهای بیشتری چنین برنامههایی را تعریف کنند تا علاوه بر جذب استعدادها، صنعت گردشگری خود را که در پاندمی تقریباً به حالت رکود درآمده تکانی دهند. ما برخی از کشورها را از بین حدوداً ۳۶ کشوری که گفته میشود به نوعی ویزای نومددیجیتال یا دورکاری ارائه میدهند انتخاب کردهایم و در مورد جزئیات برنامه، وضعیت اینترنت و همچنین شاخص هزینه زندگی توضیح دادهایم. باید اشاره کرد که در این گزارش به قدرت خرید مردم اشاره نشده و فقط شاخص هزینههای زندگی بر اساس رتبه بین ۱۳۹ کشوری مشخص شده که گزارشهای خود را در نیمه دوم ۲۰۲۱ ارائه دادهاند. ویزای دیجیتال نومد در گرجستان ۹۵ کشور از کل کشورهای جهان میتوانند بدون ویزا وارد گرجستان شوند و تا ۳۶۵ روز بمانند. همین مساله این کشور را گزینه اکثر دیجیتالنومدها کرده است. به واسطه برنامه Remotely From Georgia که در پاندمی راهاندازی شد میتوان محدودیتهای سفر را دور زد و در گرجستان از راه دور کار کرد. از شرایط این برنامه اثبات درآمد حداقل دو هزار دلار در ماه یا ارائه گواهی بانک مبنی...