هویت ازدست‌رفته

بیشتر سخنرانی‌‌ها در جشن فارغ‌التحصیلی دانشگاه حول محور موضوعی رایج می‌چرخند: دنبال کردن علایق. در حالی که چنین توصیه‌ای به نظر فوق‌العاده می‌آید، زیرا کیست که دلش نخواهد وقتی از خواب بیدار می‌شود، هیجان کارش را داشته باشد، اما به نظر ارین ای. چک استادیار دانشگاه میشیگان و نویسنده «مشکلات علاقه: انجام دادن کارها چگونه نابرابری را تسریع می‌کند»، چنین نیست. او می‌گوید: «اصل علاقه راهی را برای دوری از سختی کار پیشنهاد می‌دهد، اینکه کاری را انجام دهی که دوستش داری، اما این مفهوم ممکن است سویه منفی نیز داشته باشد... در واقع این امر باعث می‌شود نیروی کار با دستمزد پایین و ساعات کار زیاد مشروع جلوه کند و نابرابری‌های ملی، طبقاتی، نژادی و جنسیتی تقویت شود.» چرا علاقه خطرناک است به نظر چک، مردم به‌ ویژه نیروی کار تحصیل‌کرده می‌دانند در شرکت از آنها انتظار اضافه‌کاری و تعهد و وقف خود می‌رود. «آنها فکر می‌کنند بهتر است کاری را انجام دهند که می‌خواهند، اما این تفکر به چند دلیل مساله‌ساز است.» اول اینکه پی علایق خود رفتن مستلزم دسترسی به پایگاه‌ها و شبکه‌هایی است که به شما توانایی دهند دوره‌های طولانی کارآموزی بدون حقوق یا با حقوق پایین را بگذرانید که باعث می‌شوند وارد کسب‌وکار شوید. چک می‌گوید: «احتمالاً به شبکه‌ای اجتماعی نیاز دارید تا با افرادی دارای علایق یکسان ارتباط برقرار کنید، شبکه‌ای که فقط افراد رده میانی و رده بالا به آن دسترسی دارند. اگر این روایت را به عنوان راهی معرفی کنیم که همه فارغ از پیشینه‌شان باید دنبال کنند، نابرابری‌های اقتصادی‌اجتماعی را تقویت کرده‌ایم. اما اختلافات زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه در نهایت چه کسی می‌تواند با علاقه‌اش به شغلی پایدار با درآمد خوب دست یابد.» دنبال کردن علایق در سطح فرهنگی نیز باعث نابرابری می‌شود. چک توضیح می‌دهد: «اگر به کاری که انجام می‌دهم علاقه دارم و حوزه‌ای را انتخاب کرده‌ام...