برنامه نویس ها و مبتلایان به پارانویا تنها افرادی نیستند که بابت نحوه بهره‌برداری از اطلاعات‌مان در محیط آنلاین (و استفاده از آن علیه خودمان) نگران هستند. ما اگر از اینترنت استفاده کنیم، در معرض خطر بهره‌برداری از اطلاعات شخصی‌مان قرار خواهیم گرفت و این احتمال وجود دارد که بخشی از داده‌های شخصی‌مان قبلاً درز یافته یا افشا شده باشند. به همین دلیل، ما همگی باید آگاهی کامل درباره حریم دیجیتالی و امنیت آنلاین و تفاوت آنها داشته باشیم. همچنین باید بدانیم چگونه می‌توان از این دانش برای حفاظت بهتر از خویشتن‌های دیجیتالی‌مان استفاده کرد. حریم خصوصی دیجیتالی در برابر امنیت آنلاین من دوست دارم حریم دیجیتالی و امنیت آنلاین را دو مقوله مرتبط ولی دو مرحله متفاوت در فرایندی واحد تلقی کنم. منظورم این است که حریم دیجیتالی به معنی حفاظت از اطلاعات شخصی قبل از شناخته شدن آن است. برعکس، امنیت آنلاین به معنی حصول اطمینان از این نکته است که وقتی اطلاعات شخصی‌مان به هر دلیلی باید شناخته شوند، این کار با حداکثر ایمنی انجام گیرد. حریم دیجیتالی از اطلاعات و داده‌های شخصی‌مان حفاظت می‌کند تا این اطلاعات و داده‌ها در مواقع غیرضروری افشا نشوند. امنیت آنلاین از اطلاعات و داده‌های شخصی‌مان، وقتی باید افشا شوند، حفاظت کرده و امنیت‌شان را تامین می‌کند. یکی از نمونه‌های بروز این تمایز، وبسایت خودمان به نام فاتوم انلیتیکس (Fathom Analytics) است. حریم دیجیتالی مراجعه‌کننده‌های این وبسایت تحت حفاظت قرار دارد زیرا ما از محصول‌مان برای تحلیل وبسایت استفاده می‌کنیم. بنابراین، اطلاعات شخصی تمام مراجعه‌کننده‌های وبسایت، هویت‌زدایی می‌شود. در نتیجه، اطلاعات شخصی هیچ مراجعه‌کننده‌ای افشا نخواهد شد، به فروش نخواهید رسید و توسط تبلیغات از طرف وب‌سایت‌های دیگر هدف قرار نخواهد گرفت. دلیلش این است که ما نباید از هویت فردی مراجعه‌کننده‌های وب‌سایت‌مان آگاه باشیم. و حالا تفاوت در این است: وقتی یک مراجعه‌کننده به یک مشتری تبدیل می‌شود (هورا!)، در...
