تیشه دولتی به ریشه اقتصاد دیجیتالی

بخشی از اتفاقات مثبتی که در سال‌های اخیر در حوزه اقتصاد دیجیتالی افتاد مدیون سرمایه‌گذاری خارجی و بازگشت ایرانیان خارج از کشور بود چراکه ما تنها راجع ‌به اقتصاد دیجیتالی، مدیریت و روش‌های آن صحبت می‌کردیم اما به صورت عملی با روش‌های اجرایی آن آشنا نبودیم و از تجربه شرکت‌های بزرگ خارج از ایران آگاهی نداشتیم. حضور این سرمایه خارجی و بازگشت افراد متخصص باعث ایجاد تحول در اکوسیستم شد. این موضوع برای ما مساله‌ای حیاتی بود؛ اما حالا به نظر می‌رسد که به دلیل چالش‌های مختلف در کشور، موج ورود متخصصان به کشور در حال برعکس شدن است و بسیاری از همین افراد یا کشور را ترک کرده‌اند یا در حال رفتن‌اند که این دو مشکل اصلی ایجاد می‌کند. یک مشکل از دست دادن نیروی انسانی متخصص است، اما این مشکل ممکن است از دید مسئولان حکومتی وجود نداشته باشد و تصور کنند به ازای خروج نیرو‌های متخصص از کشور، فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها به بازار کار وارد خواهند شد؛ مساله اینجاست که کسب تجربه برای این نیروی جدید حداقل چند سال طول می‌کشد و آنها با الفبای مدیریتی آشنایی ندارند که ما را دچار ضعف در انتقال فناوری‌ها و روش‌ها خواهد کرد. هرچند تحریم باعث شده کانال‌های تبادل اطلاعات و فناوری و سرمایه و نیروی انسانی را از دست بدهیم، اما چالش این حوزه فقط تحریم‌ها نیستند. حتی با وجود همین مشکلات نیروی جوان ما انگیزه خود را از دست نمی‌دهد اما بی‌مهری‌های داخلی مانند وضع قوانین، مقررات و دستورالعمل‌ها باعث آزار و اذیت فعالان اقتصادی می‌شود و سران سه قوه‌ هم توجهی ندارند که به جای اینکه دائماً به دنبال ایجاد ساختارها، قوانین و آیین‌نامه‌های جدید باشند، مشکلات کسب‌وکارها را حل کنند. در نتیجه کارآفرینی که یک کسب‌وکار را پایه‌‌گذاری کرده، بعد از چند سال به جای فکر کردن به نوآوری، تمام وقت خود را در راهرو ادارات خواهد...