آیا برنامه تقسیم کار هوش ‌مصنوعی می‌تواند چالش‌های مالی و زیرساختی هوش مصنوعی را حل کند؟ وعده‌ای بزرگ با منابعی محدود

برنامه تقسیم کار ملی هوش‌ مصنوعی با تعریف نقش‌های مشخص برای وزارت ارتباطات، معاونت علمی، صندوق نوآوری و دیگر نهادها، گامی در مسیر بومی‌سازی این فناوری برداشته است. با‌این‌حال، حضور همزمان بیش از ده‌ها دستگاه اجرایی و وظایف سنگین مالی و زیرساختی، ریسک موازی‌کاری و بوروکراسی را افزایش داده است. این در حالی است که تامین بودجه ۲۰ تا ۳۰ هزار میلیارد تومانی برای توسعه زیرساخت‌های پردازش گرافیکی و مراکز داده، بدون سازوکارهای مالی مشخص، اجرای به‌موقع پروژه را تردیدانگیز کرده است. از سوی دیگر، زمان‌بندی فشرده برای تحویل گزارش‌ها و تاسیس مراکز داده، احتمال عقب‌ماندگی در برنامه‌ریزی و پیاده‌سازی را تقویت می‌کند. آیا این برنامه توانایی عبور از چالش‌های اجرایی و مالی را دارد؟ سند ستاد توسعه فناوری و کاربرد هوش‌ مصنوعی، که در اردیبهشت ۱۴۰۴ تصویب شده بود، بیشتر جنبه چشم‌اندازی و سیاستی داشت و در آن اهداف کلان نظیر ارتقای سرمایه انسانی، توسعه زیرساخت پردازشی و افزایش سهم بازار خدمات هوش‌ مصنوعی در سطحی کلی بیان شده بود؛ اما «برنامه تقسیم کار ملی» این اهداف را به مجموعه‌ای از برنامه‌های عملیاتی تبدیل کرده است. توسعه زیرساخت ابری اصلی‌ترین مسئولیت در توسعه زیرساخت ابری بر عهده وزارت ارتباطات است. وزارت ارتباطات وظیفه دارد طی شش ماه گزارش امکان‌سنجی و طراحی فنی ابر پردازش گرافیکی را تهیه کند. این گزارش شامل تحلیل نیازمندی‌ها، منابع لازم و بررسی زیرساخت موجود است. همچنین این وزارتخانه وظیفه دارد حداقل سه سناریوی متفاوت برای طراحی ساختار ابر پردازش گرافیکی سریع و انتخاب بهترین آن را ارائه دهد. از دیگر وظایف این وزارتخانه ایجاد یا انتخاب مراکز داده ویژه پردازش گرافیکی سریع است. وزارت ارتباطات باید در سه ماه حداقل دو مرکز داده منطبق با استانداردهای ۳ Tier ارائه دهد؛ به‌علاوه این وزارتخانه موظف است از بعد ابلاغ با همکاری بخش خصوصی و دولتی، تجهیزات پردازش گرافیکی را تامین کند. درباره جزئیات وظیفه ارتباطات...