خداحافظ نارفیق

سال نوآمده برای بازار فناوری کشور زمان دوستیابی است. سال 92 برای جامعه مضمحل‌شده فناوری اطلاعات ایران موسم وزن‌کشی بود. قدرت‌هایی که به سبب تغییر دولت و فضای فکری جامعه بار دیگر سر برآورده بودند، در سال گذشته فرصت داشتند یکدیگر را ارزیابی، بازیگران ضعیف‌تر را حذف و با قدرتمندان مصالحه کنند.
امسال دیگر باید غول‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری بپذیرند که الگوی درآمدی بازار آی‌تی تغییر کرده است و حالا خدمات ارزش افزوده، نرم‌افزارهای موبایل و ابزارهای همراه آتیه بازار را در دست دارند. مدیران دولت جدید باید بپذیرند نفی دستاوردهای دردناک هشت سال گذشته تکرار یک اشتباه تاریخی است. اپراتورها باید در برابر انقلاب اپلیکیشن و خدمات نوین سر تعظیم فرود آورند و صنف در سطح شهرستانی و تهران،‌ خصوصی و دولتی و قدیمی و جدید نیازمند یک تجدید بیعت اساسی است. نهادهای حاکمیتی و امنیتی باید بپذیرند بدون بازیگران بانکی و دولتی ذات مردم‌سالار فناوری اطلاعات آنها را نخواهد پذیرفت. کاربران در فضای آنلاین همان شهروندانی هستند که رأیشان را به صندوق ریختند.
پیوست در نخستین شماره‌اش برای سال اسب، توسنش را زین کرده که این رفاقت را در سطوح مختلف در برابر چشمان شما کالبدشکافی کند. جلد و پرونده این شماره هم به یکی از حفره‌های اصلی رفاقت کاربر و راهبر پرداخته است: حریم شخصی. چرا در عصری که بسیاری از کاربران ایرانی جزیی‌ترین وجوه زندگی شخصی‌شان را در فضای آنلاین بی‌محابا به اشتراک می‌گذارند، باز هم از سرک‌کشی قدرت در جامعه آنلاین‌شان وحشت دارند؟
در بخش خدمت و تجارت گزارش از حذف مدیران شناخته‌شده تجارت الکترونیکی بر حسب تغییرات سیاسی و شاید مزاج دولت اعتدال خواهید خواند که بازگویی سال گذشته است و در باشگاه مدیران هم سه روایت فردی، شرکتی و خانوادگی از رفاقت و شراکت و حتی شجاعت پیش روی شماست.
با این وجود شاید خوشایند‌ترین بخش شماره حاضر کتابخانه محبوب پیوست باشد؛ جایی که با بازخوانی آثار و عقاید اروینگ کافمن در بستر جامعه اطلاعاتی کوشیده شده عمیق‌تر نگاه شود. در نگاه بالزاک قرن بیستم می‌توان دید جامعه در برابر این رفاقت میلی باطنی به حاکمیت دارد تا برگرفته از ملاحظات قانونی و شرعی، خود شهروندانش را حتی در فضای آنلاین بازتعریف کند. شاید مجموعه نقادانه در همین مقالات توضیح می‌دهد چرا شما باید در بخش راه‌حل پیوست بیشتر به دنبال امنیت روی ابزارهای همراه‌تان باشید.
بدون شک در این سال نو همچنان دلایل بسیاری برای قدرت‌طلبی، تسویه‌حساب و طناب‌کشی بر سر سود وجود دارد ولی جایی فراتر از این حقایق وقایعی نیز وجود دارد که جامعه فناوری ایران را ناگزیر می‌کند بار دیگر به عصر رفاقتش بازگردد. دولت منتخب در تلاش است به ادبیات دوستانه‌تری در تعامل با جهان پیرامونش بازگردد و در دل خود جهان فناوری هم فرآیندهایی اتفاق می‌افتد که نیازمند قدرتمند و آگاه بودن خانواده آی‌تی کشور از صدر تا ذیل است.
به عبارت دیگر نه‌تنها بازیگران این بخش باید آماده ورود نیروهای جدیدی با تجربه بین‌المللی باشند که می‌توانند خاک و مال این بازار را به توبره بکشند، بلکه از سوی دیگر جریاناتی فراگیر مانند ارز رایج اینترنتی یا همان بیت‌کوین (موضوع پرونده پیوست جهان) نیز دیگر بحث را از حد علمی و حتی انسانی فراتر برده‌اند. وقتی این سیلاب‌ها فرا برسند همان‌قدر که فرصت و انتخاب ایجاد می‌کنند، به همان نسبت هم هویتی بومی را در داخل خانواده فناوری طلب می‌کنند که در حال حاضر حتی کوچک‌ترین نشانه‌های آن نیز به چشم نمی‌آید.
در ابعادی وسیع‌تر فناوران ایرانی نیز مانند شهروندان‌شان ناگزیرند تجربه یک دهه اخیر را در وهله نخست بر خود و در قدم بعدی بر دیگران ببخشند چرا که در روایت تاریک‌تر باید ما و فرزندان‌ دهه بعدی را قربانی انتقام از نارفیقان کنند.
کلام آخر اینکه پیوست یکساله حالا ماهنامه‌ای را به شما تقدیم می‌کند که نامه‌ای است به آینده، برای بازگشت به فردا. در این بازگشت مانند 12 نامه‌ای که نوشتیم همراه ما باشید. پیروزی و پایندگی شما آرزوی ماست