از دست دادن جزئی از زندگی است

در این کلیشه که مهاجران معمولاً مشاغل دست‌دوم نصیب‌شان می‌شود حقیقتی نهفته است. اما دارا خسروشاهی که وقتی 9ساله بود از ایران به آمریکا رفت در این مقوله نمی‌گنجد. او در 28 آگوست 2017 به سمت مدیرعاملی شرکت اوبر درآمد. او که اکنون 49 سال دارد معتقد است پیشینه‌اش به اصلاح فرهنگ سمی اوبر کمک خواهد کرد. خسروشاهی در مقایسه با رهبر مقتدر قبلی به ‌خوبی می‌داند که بیگانه بودن در یک شرکت چه معنایی دارد. مهاجرت چرخشی ناگهانی در حیات یک کودک محسوب می‌شود. مادر خسروشاهی تصمیم می‌گیرد کشور را برای مدتی ترک کنند. در ابتدا به جنوب فرانسه می‌روند. کسب‌وکار آنها تبدیل به تجارتی ملی می‌شود. سپس برای پیوستن به دیگر خویشاوندان خود به آمریکا می‌روند. والدین خسروشاهی تقریباً همه‌ چیزشان را از دست می‌دهند. یکی از عموهای ثروتمند او برای شروع دوباره زندگی‌شان به آنها کمک می‌کند. او و دو برادرش زیر چتر صمیمیت خانواده‌ای که عمدتاً به آمریکا آمده‌اند از این شرایط مصون می‌مانند (هادی و علی پرتوی پسردایی‌هایی هستند که او در آن زمان با آنها اخت شده بود؛ این افراد اکنون از سرمایه‌گذاران و بنیان‌گذاران فناوری محسوب می‌شوند). نیویورک برای خسروشاهی جایی بود که با وجود فاصله از خانه اصلی در آن احساس محرومیت نمی‌کرد. به دلیل استعدادی که در فوتبال داشت به محافل اجتماعی تیم فوتبال مدرسه خصوصی و بعداً دانشگاه براون ورود پیدا کرد. او می‌گوید: «ما خیلی خوش‌شانس بودیم، اینجا کشوری بود که از مهاجران استقبال می‌کرد. من خیلی خوش‌شانس بودم که به دبیرستان و بعداً کالج خوبی رفتم. بنابراین باید بگویم همه چیز برای من به خوبی طی شد.» این تا اندازه‌ای به اینکه از کجا آمده‌اید و شکست خورده‌اید و استقامت پیشه کرده‌اید و برای هدف جنگیده‌اید برمی‌آید. این موارد ویژگی‌هایی هستند که من وارد حرفه‌ام کرده‌ام مسلم اینکه او برخی مشکلاتش را برجسته نمی‌کند. هرچند خسروشاهی می‌توانست به...