زبان ذاتاً امری شخصی است

تصمیم برای مسدودسازی رئیس‌جمهور بیانگر قدرت توصیف‌ناپذیر شرکت‌های شبکه اجتماعی است. از طرفی شاهد بهره‌برداری ترامپ از توییتر با رویکردی پوپولیسم برای ماندن در قدرت و رسانه‌های راستی بوده‌ایم که به نظریه توطئه‌ای که در این مدت باب شده بود کمک کرده‌اند. در پس‌زمینه ماجرا، بی‌تمایلی به رگولاتوری اینترنت، این مساله را در خلأ باقی گذاشته‌ است. و در آمریکا هر کسی که نسبت به آزادی بیان و قوانین رگولاتوری مربوط به آن دغدغه داشته چنین مساله‌ای را آشکارا طرح کرده است. اما تم دیگر اعتمادبه‌نفس تکنوکرات و علاقه گروهی از مدیران فناوری است که شرکت‌های آمریکایی را هدایت می‌کنند اما تصمیمات‌شان پیامدهایی جهان‌شمول دارد. از آنجا که مسدودسازی ترامپ تاثیر مهمی بر فیس‌بوک، توییتر و دیگر سایت‌ها گذاشت، تصمیم‌گیری برای حضور رئیس‌جمهوری که به ‌شکلی دموکراتیک انتخاب شد منجر به تعارضاتی در قلب شبکه‌های اجتماعی شد. بخش عمده صنعت فناوری وقتی دعاوی‌های مربوط به انتخاب به‌سرقت‌رفته از طرف ترامپ در میان آمدند با تغییراتی در هفته گذشته همراه شد. یکی از متخصصان فناوری می‌گوید پلتفرم‌ها در تلاش برای توجیه تصمیم‌هایشان «دچار بحران مشروعیت» شده‌اند. او ادامه می‌دهد: «مادامی که مارک زاکربرگ و جک دورسی، ساندار پیچای یا سوزان ووجیکی بتوانند دلبخواهانه تصمیم بگیرند که چه کسی روی پلتفرم‌های آنها فعال باشد و مجاز به گفتن چه چیزهایی است، مردم فکر نمی‌کنند که این اقدامات برایشان خوشایند باشد.» اتفاقات ناشی از اقدامات ترامپ و حامیانش از طریق قدرت شرکت‌های فناوری حتی موجب شد برخی از مدیران ابراز پشیمانی کنند. دورسی در وب‌سایت رسمی خودش نوشته است: «مسدودسازی سیاستمداران قدرتمند سابقه‌ای می‌سازد که فکر می‌کنم خطرناک باشد: قدرتی که یک فرد یا سازمان روی بخشی از گفت‌وگوی عمومی در سطح جهان دارد.» این بیانیه‌های معنوی لیکن بیانگر نشانه‌هایی است که برخی مدیران همچنان از نقشی که شرکت‌هایشان در درام سیاسی آمریکا بازی کردند طفره می‌روند. شریل سندبرگ یکی از مدیران ارشد...