هدف بانک‌ مرکزی نوشتن کر نیست

بیش از هشت سال است که بانک مرکزی بر کربنکینگ متمرکز شده اما حداقل بانک‌های بزرگ تا به حال توفیق زیادی در این راه کسب نکرده‌اند. به نظر شما علت چیست؟ ببینید چند موضوع وجود دارد. ابتدا باید ببینیم کربنکینگ‌های موجود از دیدهای مختلف به چه معناست. کربنکینگ از آن دسته مفاهیمی است که تعریف آن در طول زمان تغییر کرده است. در ابتدا مشتریان آن تنها به دنبال این بودند که اطلاعات شعبه‌های پراکنده و جزیره‌ای خود را در یک جا متمرکز کنند تا مشتری تنها مشتری شعبه نباشد بلکه مشتری بانک باشد. تا این حد می‌توان گفت در همه بانک‌های ما جاری است و مشکلی وجود ندارد. اما بعدا انتظارات از این سیستم بالا رفت و سیستم باید علاوه بر اینکه سپرده‌ها را متمرکز می‌کرد، تمام مدارک و شخصیت و پرونده مشتری را همه جا در دسترس قرار می‌داد؛ یعنی هر کس هر جا با مشتری مواجه شود اطلاعات کاملی از مشتری در اختیارش قرار گیرد. هنوز در مورد این تعریف بحث وجود دارد. بانک‌های کم‌شعبه و خصوصی چون تازه‌تاسیس‌تر هستند درگیر سیستم قدیمی نیستند و راحت‌تر با سیستم‌های جدید کار می‌کنند. اما بانک‌های بزرگ با مشکلاتی مواجهند. اولین مشکل حجم بسیار بالای داده‌های قدیمی‌ای است که این بانک‌ها دارند. درست مثل یک انبار شلوغ قدیمی که همیشه روزی را برای تمیز و مرتب کردن آن معین می‌کنید اما آن روز هیچ وقت نمی‌رسد، مخصوصا در مدیریت‌های دولتی که بحث‌های مختلف و کارهای عجیب و غریب بر سرشان ریخته است و درگیر روزمرگی و کارهای جزیی‌تری هستند که وقت کارهای پایه‌ای و اساسی ندارند. در این مجموعه‌های بزرگ انجام اهداف بزرگ بسیار زمان‌بر است. اما بعضی بانک‌ها به صورت مقطعی کارهای خوبی انجام داده‌اند؛ مثلا بانک صادرات در یک بازه دوساله تمام حساب‌های قدیمی خود را به حساب‌های جدید منتقل کرد و فکر می‌کنم بالای 95، 96 درصد...