skip to Main Content
محتوای اختصاصی کاربران ویژهورود به سایت

فراموشی رمز عبور

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

ثبت نام سایت

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ وارد شوید

فراموشی رمز عبور

وارد شوید یا عضو شوید

جشنواره نوروزی آنر

مادر، کودک و سگ

حمیدرضا نیکدل نویسنده میهمان

۱۳ اسفند ۱۳۹۳

زمان مطالعه : ۲ دقیقه

شماره ۲۲

تاریخ به‌روزرسانی: ۲۶ مهر ۱۳۹۸

توجه! این یک یادداشت شاد و سرخوشانه آخر سال نیست. چرا که سالی تلخ بود برای من. چرایش بماند برای خودم. حالا هم با کمال خودخواهی می‌خواهم شما را نیز در کام تلخ خود سهیم کنم. پس آنهایی که نمی‌خواهند این تلخی را، همین‌جا این نوشته را رها کنند لطفا.
چند وقت پیش وقتی سرگرم ورزش صبحگاهی در پارک محله بودم، متوجه شدم نگهبان پارک کودکی را با خود به نگهبانی می‌آورد. شرایط غیرعادی به نظر می‌رسید. رفتم جلو و جویا شدم. کودک گم شده بود. لباسش خاکی و گلی بود. گویا به دنبال سگش که از خانه فرار کرده بود، آمده بود بیرون و عاقبت رسیده بود به محله ما. آن هم پس از طی کردن مسافت زیادی. نگهبان شماره مادرش را گرفت و به او خبر داد و من با خیالی راحت به ادامه ورزش کردن پرداختم. کمی بعد مادر آمد. باز جلو رفتم. مادر هرچند کودکش را پیدا کرده بود اما باز هم سراسیمه بود. نگران سگ بود. گفتم خدایش را شکر کند که پسرش پیدا شده و سگ به فدای سرش. مادر پس از قدری این پا و آن پا کردن اصل ماجرا را تعریف کرد. آنها خانوادگی سرایدار خانه‌ای بودند و سگ فراری سگ صاحبخانه بوده. آن مادر که صبح برای بردن دختر بیمارش به سی‌تی اسکن از خانه بیرون رفته بوده، وقتی بر‌می‌گردد نه از پسرش نشانی می‌یابد و نه از سگ صاحبخانه. در عوض زن صاحبخانه را می‌بیند که خشمگین از فرار سگ دردانه‌اش مشغول پارس کردن است. چشم‌های مادر اشک‌آلود بود؛ اشکی که برآیندی بود از شادی پیدا شدن فرزندش و نگرانی از پیدا نشدن سگ صاحبخانه‌ای که ممکن است به خاطر این خطای نابخشودنی در این شب عیدی اخراج‌شان کند. میزان سهم نگرانی مادر برای دختر بیمارش در آن اشک را هم می‌گذارم به قضاوت شمایی که تا اینجای این یادداشت تلخِ شب عیدی همراه بودید. راستی عید همه‌مان مبارک. عید شما. عید من. عید نگهبان پارک. عید آن پسر سرایدار. عید مادرش و خواهر بیمارش؛ و البته عید صاحبخانه و سگش…

این مطلب در شماره ۲۲ پیوست منتشر شده است.

ماهنامه ۲۲ پیوست
دانلود نسخه PDF
http://pvst.ir/1vq
حمیدرضا نیکدلنویسنده میهمان

    درس خوانده فنی و در ادامه هوش مصنوعی، از آغاز پیوست تا اکنون‌ برای ماهنامه توضیح می‌دهد که متاسفانه خود را سزاوار کارت خبرنگاری نمی‌داند. حتی خیلی روزنامه‌نویسی هم بلد نیست. اما ظاهرا می‌داند چگونه روندهای فناوری روز دنیا را تبدیل به پرونده‌های پیوست جهان کند.

    تمام مقالات

    0 نظر

    ارسال دیدگاه

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    *

    برای بوکمارک این نوشته
    Back To Top
    جستجو