بررسی تبلت سامسونگ گلکسی تب اس ۷؛ به نام لپ‌تاپ، به اسم گوشی

کرونا باعث شد عده زیادی از مردم جهان تقریباً یک سالی از زندگی را در خانه کار کنند. شما هم اگر جزو آن دسته از کسانی هستید که به علت شیوع پاندمی کرونا به ناچار محل کار و زندگی‌تان را یکی کرده‌اید به احتمال زیاد آمادگی این شرایط را از قبل نداشته و نیازمند ابزار‌های جدیدی برای راحتی بیشتر هنگام کار کردن بوده‌اید. شاید به این فکر کرده‌اید که تبلت‌های به اصطلاح 2-in-1 می‌تواند گزینه مناسبی برای کار در خانه یا حتی گزینه‌ای برای تحصیل فرزندان‌تان باشد. معلوم نیست، شاید حق با شما باشد، اما برای رسیدن به نتیجه بهتر اجازه دهید یکی از قوی‌ترین تبلت‌های 2-in-1 حال حاضر بازار را با یکدیگر بررسی کنیم تا ببینیم نتیجه چه می‌شود. گلکسی تب اس ۷ در کنار گلکسی تب اس ۷ پلاس آخرین تبلت‌های پرچمدار معرفی‌شده توسط سامسونگ در سال ۲۰۲۰ هستند که با سخت‌افزاری قدرتمند و به همراه یک قلم استایلوس به بازار عرضه شده‌اند.

نوار مغناطیسی زیر دوربین علاوه بر محل نگهداری، محل شارژ قلم تب اس ۷ نیز هست.

تبلت لپ‌تاپ نیست، گوشی هم نیست

یک بار برای همیشه: تبلت‌ها نه جانشین گوشی‌ موبایل هستند و نه لپ‌تاپ‌. دست‌کم در سال ۲۰۲۰ با قطعیت این را می‌گویم که تبلت‌ها جانشین هیچ گجتی نیستند. اینکه کاربری تنها استفاده‌اش از لپ‌تاپ وب‌گردی باشد و به همین دلیل لپ‌تاپ خود را کنار بگذارد و به سراغ خرید تبلت برود به این معنی نیست که تبلت جایگزینی برای لپ‌تاپ است بلکه به این معنی است که کاربر در نگاه اول ابزار درستی برای نیازش انتخاب نکرده است. اما تبلت‌ها بهترین ابزار مکمل برای لپ‌تاپ‌ها و گوشی‌های موبایل هستند. قطعاً بازی‌های موبایلی روی نمایشگر‌های بزرگ‌ تبلت‌ها به شرط وجود مشخصات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مناسب، تجربه لذت‌بخش‌تری به دست می‌دهند. یا تماشای فیلم و سریال روی تبلت‌ها در حین مسافرت، داخل ماشین، قطار یا هواپیما بسیار تجربه سبک‌تر و بی‌دردسر‌تری نسبت به استفاده از لپ‌تاپ‌ است. تبلت‌ها همان‌قدر که می‌توانند کاربردی و مفید باشند، می‌توانند غیرکاربردی و حتی اعصاب‌خرد‌کن باشند. این موضوع کاملاً به این بستگی دارد که چطور از این ابزار استفاده شود. سامسونگ تبلت‌های مختلفی تولید و روانه بازار کرده که هر کدام برای استفاده‌ مشخص و برای کاربران مشخصی تولید شده است. سری تب اس که سری پرچمدار تبلت‌های سامسونگ است برای تجربه تمام‌عیار کاربران گوشی‌های گلکسی اس و گلکسی نوت روی نمایشگر‌های بزرگ‌تر تولید شده است. اما باید دید چقدر سامسونگ در خلق این تجربه تمام‌عیار موفق بوده است.

ال‌سی‌دی ۱۲۰ هرتزی یا سوپرآمولد ۶۰ هرتزی

سامسونگ که برای اولین بار نمایشگر ۱۲۰ هرتزی را در سری S20 گوشی‌های گلکسی رونمایی کرده بود تصمیم گرفت این فناوری را به تبلت‌های خود نیز بیفزاید. به همین دلیل بود که سری تب اس ۷ به نمایشگر ۱۲۰ هرتزی مجهز شد. نکته جالب اینکه سامسونگ چه روی گوشی‌های موبایل و چه روی تبلت‌هایش از نمایشگر‌های ۹۰ هرتزی استفاده نکرده و مستقیماً از ۶۰ هرتز به ۱۲۰ هرتز رفته است. اما آیا این یک تصمیم درست و اتفاقی مهم است؟ برای یافتن پاسخ این سوال ابتدا باید نگاهی به تفاوت‌های تب اس ۷ و تب اس ۷ پلاس بیندازیم.
تفاوت‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری این دو تبلت در یک نگاه کلی کم اما مهم است. هر دو تبلت از فناوری شبکه 5G پشتیبانی می‌کنند که اگرچه مزیت بسیار مهم و کاربردی‌ای است اما این مزیت برای کاربران ایرانی تفاوتی ندارد. یا حداقل برای کاربران ایرانی داخل ایران اهمیتی ندارد. پردازنده، رم، حافظه داخلی، سیستم‌عامل، رابط کاربری و حتی دوربین‌های این دو تبلت دقیقاً یکسان است. اولین، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین تفاوت این دو تبلت نمایشگر آنهاست. منظور از این تفاوت اندازه ۱۱ اینچی و 4/12 اینچی نمایشگر‌ها نیست بلکه سوپرآمولد بودن نمایشگر تب اس ۷ پلاس و LCD بودن نمایشگر تب اس ۷ تفاوت اصلی بین این دو تبلت را رقم می‌زند.

اگر کاربر گوشی‌های موبایل سامسونگ باشید، قطعاً تجربه استفاده از نمایشگر‌های آمولد سامسونگ را داشته‌اید. دلیل استفاده از کلمه «قطعاً» این است که سامسونگ حتی در ارزان‌ترین گوشی‌های گلکسی نیز از نمایشگر‌های Super AMOLED استفاده کرده است. گلکسی M21 یا M31، گلکسی A31 یا A50 از معمولی‌ترین گوشی‌های سامسونگ هستند که همگی نمایشگر سوپرآمولد دارند. اما سامسونگ برای نسخه کوچک‌تر تبلت پرچمدار خود یعنی تب اس ۷ نمایشگر IPS LCD را انتخاب کرده است. این شاید اشتباه‌ترین انتخاب سامسونگ برای یک تبلت پرچمدار در سال ۲۰۲۰ باشد. البته این اولین باری هم نیست که سامسونگ در یک نسخه از محصول پرچمدار خود یک ویژگی کاملاً غیرقابل انتظار را به کار می‌برد؛ برای مثال گلکسی نوت ۲۰ نیز با یک تفاوت فاحش نسبت به نوت ۲۰ اولترا رونمایی شد. به این ترتیب که نوت ۲۰ اولترا دارای نمایشگر ۱۲۰ هرتزی است و نوت ۲۰ معمولی نمایشگر ۶۰ هرتزی دارد.
هر دو نسخه تب اس ۷ دارای نمایشگری ۱۲۰ هرتزی هستند. میزان تاخیر قلم اس پن با وجود نمایشگر ۱۲۰ هرتزی به ۹ میلی‌ثانیه کاهش پیدا کرده و هنگام کار کردن با این قلم، نسبت به نسل‌های قبلی تجربه متفاوتی خواهید داشت. تجربه استفاده از نمایشگر ۱۲۰ هرتزی لذت‌بخش و کاربرپسند است اما به‌شخصه نمایشگر سوپرآمولد حتی ۶۰ هرتزی سامسونگ را به نمایشگر LCD ۱۲۰ هرتزی ترجیح می‌دهم. کیفیت نمایشگر گلکسی تب اس ۷ سامسونگ خوب و مناسب استفاده است اما در مواردی مخصوصاً در بازی‌هایی که گرافیک بالا دارند LCD بودن نمایشگر آشکار می‌شود و در این موارد اختلاف زیادی با کیفیت نمایشگر‌های سوپرآمولد وجود دارد. کمینه روشنایی نمایشگر تب اس ۷ نیز به دلیل استفاده از نمایشگر LCD به اندازه تب اس ۷ پلاس نیست و در تاریکی مطلق محتوایی که پس‌زمینه سفید دارد کمی چشم را آزار می‌دهد. علاوه بر اینکه به خاطر نبود نمایشگر AMOLED رنگ مشکی در واقعی‌ترین حالت خود دیده نمی‌شود. ضمن اینکه به دلیل وجود نمایشگر LCD دیگر امکان استفاده از قابلیت Always-on Display در گلکسی تب اس ۷ وجود ندارد. از همه مهم‌تر اینکه باز هم به علت وجود نمایشگر LCD استفاده از حسگر اثر انگشت زیرنمایشگر در گلکسی تب اس ۷ امکان‌پذیر نیست. پس اگر وجود تمام ویژگی‌هایی که تا اینجا برشمردیم برای شما اهمیت زیادی دارد بهتر است ادامه این مطلب را نخوانید و به دنبال بررسی گلکسی تب اس ۷ پلاس بروید.

یک تبلت پرحاشیه

ظاهر گلکسی تب S7 و S7+ به غیر از اندازه هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارد. اگر گلکسی تب اس ۷ را به ‌صورت افقی در دست بگیرید، سمت راست لبه بالایی آن جایگاه سیم‌کارت و کارت حافظه جانبی است. سمت چپ نیز کلید‌های کم و زیاد صدا و البته دکمه پاور که با حسگر اثرانگشت ادغام شده قرار گرفته است. حسگر اثرانگشت دکمه پاور سرعت و دقت بالایی دارد اما از آنجا که تبلت‌ها در حین استفاده مدام از حالت افقی به حالت عمودی و برعکس تغییر می‌کنند، در هر جهتی که حسگر اثرانگشت را تنظیم کرده باشید هنگام استفاده از جهت مخالف کمی دچار مشکل می‌شوید. این مورد نشانگر آن است که حسگر اثرانگشت ادغام‌شده با دکمه پاور برای ابزاری مانند تبلت که دائم در حال چرخش است چندان انتخاب مناسبی نیست. گلکسی تب اس ۷ دارای چهار اسپیکر استریو است که در دو طرف تبلت قرار گرفته. درگاه شارژ USB Type-C این تبلت نیز سمت راست و بین دو اسپیکر تعبیه شده. دوربین سلفی این تبلت نیز در حال افقی در حاشیه بالای نمایشگر قرار گرفته است. قسمت پایین تبلت محل اتصال کیبورد است که متاسفانه ما برای بررسی آن را در اختیار نداشتیم. برند‌های بزرگ تبلت‌ساز هنوز نتوانسته‌اند مانند گوشی‌های هوشمند نمایشگر‌های بی‌حاشیه را به دنیای تبلت‌ها وارد کنند، بنابراین نمایشگر ۱۱ اینچی گلکسی تب اس ۷ حاشیه‌های زیادی دارد. نمایشگر ۱۱ اینچی این تبلت نسبت تصویر ۱۶ به ۱۰ دارد و با ۱۶۰۰ در ۲۵۶۰ پیکسل، تراکم پیکسلی آن ۲۷۴ است. ابعاد این تبلت 8/253 در 3/165 در 3/6 میلی‌متر است و ۵۰۰ گرم وزن دارد. به ‌صورت کلی تب اس ۷ به‌ عنوان یک تبلت، خوش‌دست و سبک است.

اما لایق

از تبلت پرچمدار سامسونگ انتظار می‌رود سخت‌افزاری پرچمدار داشته باشد، تب اس ۷ نیز این انتظار را به ‌خوبی برآورده می‌کند. خوشبختانه برخلاف گوشی‌های پرچمدار سامسونگ، در این مدل خبری از پردازنده اگزینوس نیست و پردازنده قدرتمند اسنپ‌دراگون ۸۶۵ پلاس قلب تپنده این تبلت پرچمدار است. پردازنده گرافیکی Adreno 650 نیز به تکمیل این سخت‌افزار قدرتمند کمک می‌کند. تب اس ۷ دارای سه مدل ۱۲۸ گیگابایتی با شش گیگابایت رم و ۲۵۶ گیگابایتی یا ۵۱۲ گیگابایتی با هشت گیگابایت رم است. همچنین امکان اضافه کردن کارت حافظه جانبی تا یک ترابایت در این تبلت وجود دارد. لازم به ذکر نیست که تمام بازی‌ها و اپلیکیشن‌های سنگین با وجود این پردازنده و این میزان رم به بهترین شکل ممکن اجرا می‌شوند. اما لازم است بار دیگر اشاره کنم که با توجه به وجود نمایشگر LCD کیفیت برخی بازی‌ها آن‌طور که در نمایشگر‌های Super AMOLED سامسونگ شاهد بودیم نیست. البته نرخ تازه‌سازی ۱۲۰ هرتزی نمایشگر هنگام استفاده طولانی به حد چشمگیری اهمیت خود را نشان می‌دهد.
دوربین اصلی ۱۳ مگاپیکسلی عریض با f2.0 در کنار دوربین پنج مگاپیکسلی فوق‌عریض با f2.2 دوربین‌های دوگانه گلکسی تب اس ۷ را تشکیل می‌دهند. در سمت مخالف نیز دوربین سلفی هشت مگاپیکسلی عریض قرار گرفته است. همان‌طور که همه این موضوع را به ‌خوبی می‌دانند، با وجود گوشی‌های هوشمند امروزی تبلت‌ها به‌ هیچ وجه ابزار مناسبی برای عکاسی نیستند، اما دوربین‌های گنجانده‌شده در تبلت جدید سامسونگ کیفیت قابل قبولی دارند و برای تماس‌های ویدئویی، کلاس‌های آنلاین و استفاده‌های معدود و عادی کاملاً مناسب‌اند. اسپیکر‌های استریوی چهارگانه S7 که از AKG قدرت گرفته‌اند به بهترین نحو ممکن وظایف خود را انجام می‌دهند و کیفیت صدای فوق‌العاده‌ای را برای لذت بردن از موسیقی، فیلم و بازی‌ها رقم می‌زنند. اما چنان‌که انتظار می‌رود در این تبلت جک سه و نیم میلی‌متری هدفون تعبیه نشده است. تب اس ۷ دارای باتری هشت هزار میلی‌آمپر ساعتی است که در نگاه اول باید برای یک تبلت کافی به نظر برسد اما با وجود نمایشگر ۱۲۰ هرتزی، گویا این باتری نیز برای این تبلت کافی نیست. تب اس ۷ در استفاده مداوم حدود هفت ساعت باتری نگه می‌دارد و برای استفاده بیشتر نیازمند شارژ مجدد است. اما در استفاده عادی و منصفانه یک روز کامل هم دوام می‌آورد. تب اس ۷ دارای یک شارژر سریع ۴۵ واتی است اما از آنجا که این تبلت بدون جعبه به دست ما رسیده تست سرعت شارژ آن ممکن نبود.

قلم و دیگر هیچ

جذاب‌ترین قسمت کار با تبلت تب اس ۷ سامسونگ استفاده از قلم آن است. نوشتن، نوت‌برداری، طراحی، نقاشی، رنگ‌آمیزی، و کنترل از راه دور تبلت جزو جذاب‌ترین عملکرد‌های قلم این تبلت است. قلم به فراخور اندازه تبلت بزرگ‌تر از قلم گلکسی نوت است. همان‌طور که اشاره شد به‌ علت وجود نمایشگر ۱۲۰ هرتزی، Latency قلم روی نمایشگر به ۹ میلی‌ثانیه کاهش پیدا کرده و همین دلیلی می‌شود تا هنگام استفاده از قلم روی نمایشگر بیشتر حس استفاده از یک قلم واقعی به شما دست دهد. برخلاف گوشی‌های سری نوت، قلم به خاطر ابعاد بزرگش جایگاهی درون خود تبلت ندارد و به ‌صورت عمودی روی نوار مغناطیسی تعبیه‌شده زیر دوربین جای می‌گیرد. تمام عملکرد‌هایی که از قلم سری نوت سراغ داریم در قلم تب اس ۷ نیز وجود دارد و حالا قابلیت‌های Anywhere Action هم به آنها اضافه شده و رفتن به صفحه اصلی، باز کردن منوی برنامه‌های اخیر و عملکرد بازگشت به منوی قبلی، اکشن‌های پیش‌فرض آن هستند که می‌توان آنها را با عملکرد‌های دیگر یا حتی برنامه‌های دیگری جایگزین کرد. تنها عیبی که قلم‌های سری نوت و سری تب دارند این است که خیلی زود شارژ خالی می‌کنند و برای استفاده مجدد از قابلیت‌های کنترل از راه دور لازم است که یک دقیقه به دستگاه متصل شوند. البته برای استفاده عادی یعنی نوشتن، نوت برداشتن، طراحی یا نقاشی نیازی به شارژ شدن وجود ندارد و این موضوع تنها برای استفاده از قابلیت‌های بلوتوثی و کنترل از راه دور است. مشکل دیگری هم که هنگام استفاده از این تبلت پیش می‌آید تورفتگی دکمه روی قلم و همچنین دکمه پاور تبلت است که در استفاده طولانی‌مدت کمی حس نارضایتی در کاربر ایجاد می‌کند. قلم کاملاً گرد است و یک طرف مغناطیسی نسبتاً صاف دارد که هنگام استفاده از قلم چندان راحت قابل تشخیص نیست. اما دکمه روی قلم کاملاً در قسمت‌های گرد تعبیه شده و کلی باید دنبالش بگردید تا از آن استفاده کنید. همین اتفاق برای دکمه پاور نیز می‌افتد و به دلیل همان تورفتگی مزبور چندین بار اول باید دنبال آن بگردید اما رفته‌رفته جایش در خاطرتان می‌ماند.

کلام آخر

تبلت‌ها دنیای رو به پیشرفت اما خامی دارند. ایده‌های بسیار زیادی وجود دارد که می‌شود روی تبلت‌ها پیاده کرد و آنها را به ابزاری کاربردی‌تر و مناسب‌تر تبدیل کرد. اما در مرحله فعلی، تبلت‌ها به ‌عنوان ابزار کمکی کاملاً مناسب اما به عنوان ابزار اصلی کمی نامناسب هستند. جدا از خود تبلت‌ها، سیستم‌عاملی که در‌ آنها به کار رفته می‌تواند چندین برابر روی کاربردی بودن یا نبودن آنها تاثیر بگذارد. با توجه به ناکارآمدی فعلی سیستم‌عامل اندروید در مولتی‌تسکینگ، سیستم‌عامل ویندوز قطعاً گزینه مناسب‌تری برای تبلت‌های دو در یک است. البته سامسونگ سعی کرده با ابزار اختصاصی خودش یعنی Dex ضعف گوگل برای اجرا روی نمایشگرهای بزرگ و انجام کار‌های مولتی‌تسکینگ را جبران کند. این تلاش قابل تقدیر است اما کامل نیست.

تبلت تب اس ۷ سامسونگ در حال حاضر چیزی حدود ۲۰ میلیون تومان در ایران قیمت دارد. اگر این مبلغ برای شما هزینه زیادی به حساب نمی‌آید، این تبلت به عنوان ابزار دوم در کنار لپ‌تاپ یا گوشی هوشمند ابزاری فوق‌العاده است. همچنین برای آموزش بازی و سرگرمی فرزندان یک گزینه ایده‌آل محسوب می‌شود؛ اما اگر بازه قیمتی این تبلت برای شما چندان ایده‌آل نیست، می‌توانید به دنبال تبلت‌های سری A سامسونگ باشید که کیفیتی نسبتاً نزدیک به سری S دارند اما با سخت‌افزار و قیمتی مناسب‌تر به بازار آمده‌اند.