ساختار بازار سرمایه ایران بعد از تصویب قانون بازار اوراق بهادار در سال ۱۳۸۴ و تشکیل سازمان بورس و شرکت‌های بورس توسعه بسیار مناسب و جهشی درخور یافت. تشکیل بازار به صورت آنلاین، تاسیس ارکانی همانند سپرده‌گذاری مرکزی، راه‌اندازی تعداد متنوعی از ابزارها و بازارهای تامین مالی و اوراق جدید همانند اسناد خزانه، صندوق‌های سرمایه‌گذاری، شرکت‌های تامین سرمایه، موسسات رتبه‌بندی، اوراق تامین مالی جمعی، اوراق مشتقه، تقویت بازار بدهی، تشکیل بازار شرکت‌های کوچک و متوسط، بازار دارایی فکری و همانند آن از اقدامات برجسته و پیشگام در بازار سرمایه به شمار می‌رود. به رغم تمامی پیشرفت‌های چشمگیر در حوزه بازار سرمایه متاسفانه به دلیل برخی مشکلات، این بازار تا قوام و رونق مورد انتظار فاصله دارد. در یک تقسیم‌بندی می‌توان به دو دسته مشکلات کلان و اجرایی اشاره کرد. از جمله مشکلات کلان وجود نظام حقوقی تجاری بسیار قدیمی است. قانون تجارت ایران مربوط به دوره پهلوی اول در حدود ۸۰ سال پیش بوده که هنوز نظم نوین تجاری و اقتصادی بر جهان حاکم نشده بود. هرچند مقررات شرکت‌های تجاری در سال ۱۳۴۷ مورد بازنگری قرار گفت اما باز هم این مقررات قدیمی بوده و همه تجار و فعالان اقتصادی و حقوقدانان معتقدند پس از آزمون و خطای حدوداً ۵۰ساله وقت آن است که متناسب با واقعیت‌های اقتصاد امروز تغییر پیدا کنند. نظام مالیاتی غیرشفاف و نظام بیمه‌ای تشریفاتی و غیرکاربردی از مشکلات کلان اقتصادی کشور محسوب می‌شوند که بالطبع تاثیر این ناکارآمدی بر بازار سرمایه نیز همانند سایر بخش‌های اقتصادی مشهود است. هرچند تاثیر دولتی و شبه‌دولتی بودن اقتصاد غیرقابل انکار است و این عامل به تنهایی به اندازه دیگر عوامل در بی‌رونقی اقتصاد و تجارت نقش‌آفرینی می‌کند. در دسته مشکلات اجرایی وجود برخی دستورالعمل‌ها و آیین‌نامه‌های نامناسب، ناعادلانه، غیرکارشناسی و دست‌وپاگیر و برخی تنگ‌نظری‌ها در بازار سرمایه است که این مورد به سهولت قابل اصلاح است. در بورس‌های...