چرا کرونا امنیت ما را به خطر می‌اندازد؟

بلایای طبیعی به طور معمول در یک منطقه جغرافیایی محدود اتفاق می‌افتد. توفان یا زلزله یا حتی سونامی می‌تواند عامل آسیب‌های عظیم منطقه‌ای باشد که نهایتاً تا شعاع چند صد کیلومتری خود را در بر می‌گیرند.اما در مورد بیماری‌های فراگیر و پاندمیک، مانند شیوع آنفلوانزا در سال ۱۹۱۸ که حدود یک‌سوم جمعیت جهان را آلوده کرد یا پاندمی ویروس کرونا که هم‌اکنون بخش عمده‌ای از جهان را درگیر کرده است، نمی‌توان به سادگی آسیب‌ها را مدیریت و بازیابی کرد و در حوزه‌ای همانند فناوری اطلاعات نمی‌توان به سادگی با برگرداندن اطلاعات بک‌آپ یا استفاده از یک مرکز داده پشتیبان از بحران خارج شد. در زمان رخدادی چنین فراگیر، اجرای طرح‌های متعددی نظیر آگاهی‌رسانی، آموزش کارکنان و آماده‌سازی‌های مناسب دیگر در سطح جهانی مورد نیاز است تا بتوان آسیب‌های جانبی این همه‌گیری را به حداقل ممکن رساند.   طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، بحران اینفودمیک نیز فراگیر شده، بحرانی که انسان‌ها را در معرض بمباران اطلاعات درست و نادرست قرار می‌دهد در حقیقت برنامه‌ریزی، پیاده‌سازی و تمرین ویژه این شرایط بسیار فراتر از یک برنامه ساده تداوم کسب و کار و مواجهه با رخدادی همچون زلزله برای عبور از این بحران بیولوژیک لازم و ضروری است. بحرانی جهانی که یکی از مهم‌ترین تبعات آن عدم امکان حضور فیزیکی نیروی انسانی برای انجام امور و ترس از به خطر افتادن سلامت آنهاست. انسان‌ها ارزشمندترین دارایی اطلاعاتی هر مجموعه و جامعه‌ای هستند و حفظ این دارایی ارزشمند در بالاترین اولویت جوامع در چنین شرایطی است. در این روزهای بحرانی که جهان با پاندمی کووید-۱۹ و حفظ جان انسان‌ها دست و پنجه نرم می‌کند ما درگیر نوع دیگری از فراگیری نیز هستیم که سازمان جهانی بهداشت (WHO) آنرا اینفودمیک می‌نامد: بحرانی که انسان‌ها در معرض بمباران اطلاعاتی درست و نادرست قرار گرفته‌اند که در اینترنت در حال انتشار است و تشخیص صحت اطلاعات را...