معمولاً هنگام عارضهیابی رخدادی در کسبوکارها، مانند قطع همکاری بین نیروی کار و کارفرما، انگشت اتهام دو سمت برای اشاره کردن بیشتر ندارد: نالایقی یا عملکرد ضعیف نیروی کار، یا بیرحمی و ناعدالتی کارفرما! اگر این واقعه «تعدیل نیروی کار» باشد، طبیعی است که این بار همه نگاهها به سمت کارفرما، متولی کسبوکار یا همان فاوندر بیزینس، میرود. اما وقتی از زیستبوم فناوری ایران صحبت میکنیم باید وسواس بیشتری در ریشهیابی عارضهها به خرج داد؛ چراکه هر آن ممکن است اتفاقی محیرالعقول رخ دهد! تیم خلاق اپلیکیشن پیاده چند سالی است که سختکوشانه در پی ساختن ارتباطی مثبت و سازنده بین شهر و شهروند است و برای بالندگی جوامع شهری (که آن را نه فقط یک هدف بلکه یک رسالت میداند) تیم خلاق و جوانی را در کنار یکدیگر آورده تا با خلق محصولاتی نوآورانه شهری، اثر مثبتی بر سبک زندگی شهروندان بگذارد. پیاده هم مانند هر استارتآپی، برای ادامه مسیر خود نیاز به سرمایه داشت و مانند هر استارتآپ دیگری از مبادی عرف این امر به دنبال سرمایهگذار گشت و پروسههای مرسوم آن را طی کرد تا بتواند شتاب و توسعه بیشتری پیدا کند، اما اتفاقات تلخ آبانماه که منجر به جان باختن تعداد زیادی از هموطنانمان و همچنین قطعی سراسری اینترنت شد، به مدت بیش از یک هفته، همه را در تاریکی مطلقی فرو برد. با آنچه بر بسیاری از ما رفت، میشد حدس زد پنبههایی که کسبوکارها سالیان سال ریسیده بودند، از هم گسست و رشته شد، چرا که فعالیت حرفهای در حوزه فناوری اطلاعات با اینترنتی که هر زمان که صلاح باشد بتوان آن را قطع کرد عملاً معنای خود را از دست میدهد. در واقع آبانماه نقطه عطفی برای تمامی جوامع و صنایع و بازارهای ایران بود. بسیاری از نیروهای انسانی جوان انگیزه خود را برای ادامه کارشان از دست دادند، شرکتهای بسیاری در حوزه...