دوقلویی برای دکل‌های نفتی

با عمیق‌تر شدن نفوذ فناوری‌های دیجیتالی به صنعت نفت و گاز، مفهوم «همزاد دیجیتالی» به ‌منزله نیروی محرکی در جهت افزایش ارزش تجاری در کانون توجه قرار گرفته است. اگرچه این اصطلاح برای اولین بار در سال 2002 ابداع شد و ناسا از آن برای ماموریت‌هایش از سال 2010 استفاده کرده، محبوبیت آن در جهان کسب‌وکار پدیده‌ای تازه است. صعود فناوری‌هایی مثل اینترنت اشیا، تحلیل داده‌ها و هوش مصنوعی نقشی کلیدی در پیش آوردن این مفهوم در حوزه‌های عملیاتی و برنامه‌ریزی تجاری داشته و آن را به موضوعی داغ تبدیل کرده است. بازار همزاد دیجیتالی در سال 2019 ارزشی نزدیک به 3.8 میلیارد دلار داشت و انتظار می‌رود تا سال 2025 این ارزش به 35.8 میلیارد دلار برسد. بر اساس اطلاعات گارتنر نیمی از شرکت‌های بزرگ به ‌نوعی از این فناوری تا سال 20۲۱ استفاده می‌کنند و این اتفاق به بهبود 10 درصدی بهره‌وری خواهد رسید. یک همزاد دیجیتالی اساساً نسخه‌ای مجازی یا دیجیتالی 360 درجه‌ای از یک دارایی یا محصول است که تعاملی بلادرنگ و دوطرفه بین دنیای فیزیکی و مجازی برقرار می‌کند. این نسخه‌های دیجیتالی محصولات شامل هندسه، اطلاعات و پردازش بلادرنگ داده‌ای محصول یا دارایی فیزیکی هستند و در اصل نوعی سیستم تجاری مهندسی و پویا می‌سازند. این فناوری به شرکت‌ها کمک می‌کند بتوانند فرایندهای عملیاتی را بهینه کنند و سرمایه‌گذاری در دنیای مجازی را قبل از سرمایه‌گذاری‌های فیزیکی انجام دهند. همزاد دیجیتالی نقش مهمی در هر گام چرخه دارایی از فناوری همه‌جانبه گرفته تا مرحله طراحی و اطلاع‌رسانی به زنجیره تولید در مرحله عملیاتی دارد. همزادهای دیجیتالی در صنعت نفت و گاز می‌توانند برای سناریوهایی مثل «چه می‌شد اگر» یا «چه خواهد شد» برای افزایش بهره‌وری دارایی، قابلیت اعتماد و عملکرد به ‌کار گرفته شوند. این فناوری به مالکان و اپراتورها امکان می‌دهد بازخوردهای داده‌‌ای همزمان را از حسگرهای دارایی خود دریافت کنند و شرایط و...