آیین‌نامه فرایند استخراج رمزارز؛ از چاله به چاه

فناوری بلاک‌چین از جمله جدیدترین تکنولوژی‌های تحول‌آفرین است که با گذشت کمتر از دو دهه از پیدایش آن، بحث ضرورت بازنگری شبکه‌های ارتباطی فناورانه در حوزه‌های اقتصادی، سیاسی و حتی اجتماعی را به طور جدی پیش کشیده است. به اعتقاد نظریه‌پردازان فلسفه تکنولوژی اساساً در عصر توزیع‌شدگی (اشاره به فناوری دفترکل توزیع شده) هرگونه نظم از پیش تعیین‌شده‌ای به چالش کشیده می‌شود و از این روست که نظم‌دهندگان متعارف در کلیه حوزه‌ها (اعم از بانک‌های مرکزی، رگولاتورهای سنتی و به طور کلی اقتدار متمرکز دولت‌ها و نظام‌های سیاسی) تلاش می‌کنند در کمترین زمان نسبت خود را با این فناوری دگرگون‌ساز مشخص کنند؛ فناوری‌ای که از ویژگی‌های اصلی آن می‌توان به هزینه پایین، امنیت و سرعت بالا برای استفاده آن در مبادلات تجاری، اشاره کرد. صنعت استخراج رمزارز در زمره پربازده‌ترین صنایع فناورانه در جهان به شمار می‌رود به نحوی که محصول به‌دست‌آمده از آن قابلیت تبادل آنی با ارزهای رایج در تبادلات مالی بین‌المللی (دلار، یورو و غیره) را دارد. در این صنعت هزینه‌های جانبی نظیر بازاریابی، توزیع، تبلیغات، نیروی انسانی و نظایر آن کاهش یافته و در بسیاری موارد حتی حذف می‌شود. از سوی دیگر، مزارع استخراج رمزارز در کل ساعات شبانه‌روز بدون نیاز به نیروی انسانی قابل ‌توجه قادر به فعالیت هستند و هیچ گونه وقفه قانونی یا عملیاتی در کار آنها متصور نیست. در حال حاضر، فراگیری این قبیل فعالیت‌ها در جهان به قدری زیاد است که استخر اسلاش‌پول، که تنها 10 درصد سهم بازار استخراج رمزارز را در اختیار دارد، دارای بیش از 200 هزار ماینر است. با توجه به مزایای اقتصادی و سیاسی بی‌شمار این صنعت، انتظار می‌رود سیاست‌های ابلاغ‌شده در این زمینه نیز به حفظ همزمان منافع حاکمیت و کارآفرینان منجر شود. برای تولید این نوع ارز دیجیتالی به یک دستگاه استخراج، مصرف برق، مصرف اینترنت و سیستم خنک‌کننده نیاز است. با توجه به...