نرم‏افزارهای رایانه‏ای از چه حقوقی برخوردار هستند

لایحه‏ مربوط به حمایت از آثار ادبی، هنری و آثار مشمول حقوق مرتبط، که کار روی پیش‏نویس آن از سال ۱۳۸۴ و با الگوبرداری از معاهداتی نظیر معاهده‏ وایپو در زمینه‏ حق مولف (مصوب ۱۹۹۶) آغاز شده و در سال ۱۳۹۰ توسط وزارت ارشاد در اختیار دولت وقت قرار گرفته بود، نهایتاً در آبان‏ماه سال ۱۳۹۳ در قالب کتاب اول لایحه‏‏ حمایت از مالکیت فکری با عنوان «مالکیت ادبی، هنری و حقوق مرتبط»، توسط دولت به مجلس (نهم) شورای اسلامی تقدیم شد و در ماه‏های اخیر سخنانی در رابطه با نزدیک ‏شدن به زمان بررسی نهایی و تصویب آن توسط مجلس شورای اسلامی از مجلس به گوش می‏رسد. به‏ موجب ماده‏ نهایی (ماده‏ ۱۱۸ فعلی)، این لایحه‏ که از آن تحت عنوان لایحه‏ جامع مالکیت ادبی، هنری و حقوق مرتبط یاد می‏شود به ‏محض لازم‏الاجرا شدن جایگزین کلیه‏ قوانین و مقررات فعلی مرتبط با مالکیت ادبی و هنری و حقوق مرتبط و از جمله قانون حمایت حقوق مولفان، مصنفان و هنرمندان (مصوب ۱۳۴۸) و اصلاحات بعدی آن، قانون حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم‏افزارهای رایانه‏ای (مصوب ۱۳۷۹) و نیز موادی از قانون تجارت الکترونیکی (مصوب ۱۳۸۲) در ارتباط با حمایت از حق مولف در بستر مبادلات الکترونیکی و نقض این حق خواهد شد، و در نتیجه لایحه‏ مزبور به‏ محض تصویب به ‏عنوان تنها مبنای قانونی حقوق مالکیت ادبی و هنری ایران- و لایحه‏ حقوق مالکیت فکری، در مقیاس بزرگ‏تر، به ‏عنوان یک مجموعه قوانین۱ در ارتباط با حقوق مالکیت فکری در ایران- شناخته خواهد شد. شاین ذکر است که قانون حمایت حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب ۱۳۴۸ ایران، به‌رغم تصویب در زمانی نسبتاً دور، از بسیاری از استانداردهای لازم برای حمایت از آفریده‏های فکری اصیل در زمینه‏های علمی، ادبی و هنری موضوع تعریف اثر در ماده‏ ۱ لایحه‏ جامع و نیز بسیاری معیارهای حمایتی مندرج در کنوانسیون بِرن۲...