پروژه رهاسازی مجرمان خرد

سرکلاس سواد رسانه‌ای- درسی که به تازگی برای دانش‌آموزان پایه دهم در دوره دوم متوسطه (همان دوم دبیرستان خودمان) در نظر گرفته شده- در برنامه آموزشی جای گرفته بودم و در یکی از جلسات پایانی کلاس، قانون جرائم رایانه‌ای را درس می‌دادم. مابین درس، بچه‌ها تجربیات خود را می‌گفتند تا اینکه یکی از ‎‌آنها گفت که خودش یک بزهکار است. گفتم تعریف کن ببینم چه کردی. گفت یک اپلیکیشن هست به نام رسیدساز. فرم گرافیکی یا Layout رسید انتقال وجه همه بانک‌ها را دارد. کافی است شماره کارت خودت، شماره کارت مقصد و مبلغ را وارد کنی تا برایت یک رسید جعلی بسازد که مثلاً در فلان روز و فلان ساعت، فلان مبلغ را به حساب طرف زده‌ای. دانش‌آموز من ظاهراً با این کار توانسته بود سر یک هم‌سن‌وسال خودش را کلاه بگذارد و یک بازی کامپیوتری را بدون پرداخت پول از او تحویل بگیرد. کاری که دانش‌آموز من انجام داده بود نوعی کلاهبرداری بود. ماده ۱۳ قانون جرائم رایانه‌ای در این زمینه می‌گوید: «هر کس به طور غیرمجاز از سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی با ارتکاب اعمالی از قبیل وارد کردن، تغییر، محو، ایجاد یا متوقف کردن داده‎ها یا مختل کردن سیستم وجه یا مال یا منفعت یا خدمات یا امتیازات مالی برای خود یا دیگری تحصیل کند علاوه بر رد مال به صاحب آن‌ به حبس از یک تا پنج سال یا جزای نقدی از بیست تا یکصد میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.» اما مساله در واقع این بود که آیا پیگیری این جرم توسط پلیس واقعاً کاری درست بود؟ ممکن است از سوال من تعجب کنید و بگویید وظیفه پلیس این است که جرائم را پیگیری کند و مجرمان را بازداشت، پس چرا نباید چنین کاری توسط پلیس کاری درست باشد؟ پاسخ مساله در سیاست جنایی یا کیفری که پلیس آن را تعقیب می‌کند،...