توسعه فضای استارتآپی کشور و شرکتهای دانشبنیان طی نیمه اول دهه ۹۰ این انتظار را…
۹ آبان ۱۴۰۳
سالها زندگی تحت لوای حکومتهایی که اجازه پرسش را به شهروندان نمیدهند هر کدام از ما را تبدیل به دیکتاتورهای کوچکی کرده است که نه اجازه پرسش را به دیگری (بخوانید ضعیفتر از خود) میدهیم و نه خود توان پرسش کردن از افراد و ساختار حکومت را یافتهایم. همه عادت کردهایم که آنچه را از بالا میرسد بدون هیچ نظری بپذیریم و اگر ناراضی بودیم، فقط به غر زدن اکتفا میکنیم. هیچکداممان یاد نگرفتهایم که بپرسیم چرا این تصمیم گرفته شد یا نتیجهاش چه میشود و حتی اینکه چرا این موضوع به این صورت پیگیری شده است.
سامانه دسترسی آزاد به اطلاعات حدود دو سال است راهاندازی شده و از طریق این سامانه تمامی شهروندان میتوانند درخواستهای خود از دستگاههای دولتی را ثبت و در نهایت آنها را پیگیری کنند. از سویی دستگاهها نیز موظف شدهاند به آن درخواستها پاسخ دهند. اما نکته جالبی که در این فرایند اتفاق افتاده این است که هنوز تعداد درخواستهای مطرحشده از سوی مردم چندان قابل توجه نیست.
فرقی که پیگیری درخواستها از طریق این سامانه دارد این است که درخواستها و نحوه پاسخگویی دستگاههای مختلف به درخواستهای مردم از سوی کمیسیونی رصد میشود. اعضای کمیسیون به گونهای انتخاب شدهاند که به سادگی میتوانند دستگاههای مختلف را به دلیل پاسخ ندادن به سوالات و درخواستهای شهروندان مورد بازخواست قرار دهند، اما مشکل اینجاست که هنوز میزان درخواستها و نوع سوالات به گونهای است که کمیسیون نمیتواند به پشتوانه آن دستگاهها را مورد سوال قرار دهد.
به نظر میرسد در شرایط فعلی هر دو طرف در حال آزمودن یکدیگر هستند. شهروندان بهگونهای دستگاهها را مورد پرسش قرار میدهند که به نظر میرسد پاسخ گرفتن یا نگرفتنشان چندان فرقی به حال آنان نخواهد داشت. از سویی برخی دستگاهها نیز به گونهای پاسخ میدهند که فقط میخواهند پاسخی داده باشند.
تنها در شرایطی میتوان از این وضعیت خارج شد که تعداد سوالها و درخواستهای مردم به تعدادی برسد که پاسخ ندادن به آنها یا پاسخ اشتباه دادن به آن برای دستگاه و مسئول پاسخگویی هزینه داشته باشد، چرا که تعداد محدودی سوال دغدغهای برای پاسخگویی ایجاد نمیکند. در این شرایط است که دولت و کمیسیون ناظر نیز میتواند دستگاهها را مورد بازخواست قرار دهد که به چه دلیل پاسخ سوالات داده نشده است.
در نهایت دولت نیز میتواند نظام جزا و پاداش را برای دستگاههایی که به پرسشها و درخواستها پاسخ میدهند یا خیر تعیین کند. اما برای رسیدن به این نقطه باید نگاه مردم و دولت به پرسشگری و نحوه پاسخگویی به آن تغییر کند.