عملکرد دوره سیزدهم و نقشه راه دوره چهاردهم؛ یک ارزیابی منصفانه

شاید کمتر کسی تصور می‌کرد با یک رخداد ناراحت‌کننده، عمر دولت سیزدهم قبل از چهار سال پایان یابد و تب‌وتاب انتخابات ریاست‌جمهوری یک سال زودتر فرا رسد. حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات که زمانی در بین مردم با مطالبه واگذاری خط تلفن ثابت (دهه ۷۰) و زمانی با واگذاری سیم‌کارت‌های ثبت‌نام‌شده (اوایل دهه ۸۰) و زمانی هم با کیفیت مکالمه همراه (اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰) شناخته می‌شد، امروزه بیش از هر چیز در گرو ارائه خدمات باکیفیت «اینترنت» است، از این رو و به دلیل وابستگی بخش عمده‌ای از زندگی روزمره به اینترنت، وزیر ارتباطات یکی از چهره‌های مشهور و مورد توجه رسانه‌ها و عموم است. مساله‌ای که خیلی کوتاه در این نوشتار می‌خواهیم در مورد آن صحبت کنیم، عملکرد وزارت ارتباطات است. بی‌راه نیست اگر بگوییم هر دوره از وزارت یک وزیر را با یک کار یا پروژه برجسته می‌شناسند. دوره وزارت سه‌ساله دکتر زارع‌پور در دولت آقای رئیسی هم از این قاعده مستثنی نیست. اما این عملکرد خاص در این سه سال که بیش از همه به چشم می‌آید چه بود؟ اگر از خود وزیر و مدیران وزارتخانه بپرسیم بدون شک پاسخ، پروژه توسعه فیبر نوری به عنوان زیرساخت ارتباطات ثابت است. من هم معتقدم شروع این پروژه را می‌توان کار ویژه دولت در عرصه ارتباطات قلمداد کرد هرچند شاید مخاطب بیرونی و به‌ویژه کاربران اینترنت دست‌کم به دو دلیل با این پاسخ موافق نباشند. دلیل اول تحت‌الشعاع قرارگرفتن توسعه زیرساخت ثابت با دور جدیدی از اعمال فیلترینگ در سال ۱۴۰۱ و محدودیت‌ها و نارسایی‌های مکرر و آزاردهنده در کیفیت خدمات است. دلیل دوم برجسته نشدنِ توسعه فیبر نوری در چشم مردم را هم می‌توان در این دانست که هرچند این پروژه در پوشش‌دهی شهرها رشد خوبی داشت، اما متاسفانه در اتصال مشترکین توفیق چندانی پیدا نکرد. البته طبیعی است که ایجاد پوشش مقدم بر...