اقیانوس آبی‌پوش و اقیانوس‌های سرخ و خاکستری

می‌توان به جرات ادعا کرد مهم‌ترین دغدغه کسب و کارها ارائه محصول یا خدمت در شرایطی است که نقطه تعادل عرضه و تقاضا به شکلی مناسب برقرار باشد. همواره با حضور و قدرت گرفتن رقبا و عرضه محصولات و خدمات مشابه عرصه بر کسب و کارها تنگ می‌شود. در اصطلاح علوم استراتژیک چنین وضعیتی را اقیانوس قرمز می‌نامند. این حالت به ویژه در فضایی که بین خدمات ارائه‌شده صنعت مزیت رقابتی ویژه‌ای وجود ندارد دشوارتر می‌شود. همچنین ارتقای کیفیت فنی خدمات شرطی لازم برای ارائه خدمات بوده، اما شرط کافی برای استحکام کسب و کار نیست. چه بسا بی‌توجهی به این مهم منجر به ناتوانی در ادامه مبارزه در اقیانوس قرمز شود و به از دست دادن سهم بازار یا ورشکستگی کسب و کار بینجامد. در چنین شرایطی خبرگان استراتژی تمرکز مستدام بر ایجاد راهکارهایی برای ورود به اقیانوس‌های آبی را توصیه می‌کنند. در حال حاضر صنعت پرداخت الکترونیکی کشور نیز وضعیتی مشابه را سپری می‌کند. از یک سو کابوس تغییر مدل اخذ کارمزد خواب را بر برخی از شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات آشفته ساخته و از سوی دیگر خونین‌تر شدن روزبه‌روز اقیانوس قرمز شرایط را به قدری دشوار کرده که بعضی از شرکت‌ها به آخرین حربه‌های فروش در کسب و کار روی آورده‌اند؛ از قبیل کاهش قیمت ارائه خدمت با شریک کردن پذیرنده در درآمدهای حاصله قانونی شرکت پرداخت یا ارائه جوایز هنگفت به شرط استفاده از خدمات. تمامی این راهبردها اگرچه برای بازه‌های زمانی کوتاه‌مدت می‌تواند منجر به دوام حیات در اقیانوس قرمز شود، اما نهایتاً مسیری بدون بازگشت بوده که گریبانگیر تمامی فعالان صنعت خواهد شد. در حقیقت دریافت خدمات وابسته به مقدار دیگری از عرضه می‌شود که در اصل کسب و کار بی‌معنا بوده و در صورت تغییر یا قطع آن تقاضا را به سمت عرضه‌کننده دیگری سوق می‌دهد. از این رو باید دید که ایجاد چنین...