«می‌توانیم قدم‌های بزرگی برداریم»

آیا بیل ‌گیتس ناجی آموزش عمومی آمریکاست یا میلیاردری ایده‌آل است که باید به مسائل ساده نظیر فلج اطفال بپردازد؟ هر دو نظر طرفداران خود را دارند. ملکوم گلدول در داستان قهرمانانه خود در کتاب Outliers از گیتس جوان می‌نویسد که 10 هزار ساعت از عمر خود را در آزمایشگاه‌های کامپیوتری سپری می‌کند تا مهارت‌هایی به دست آورد که یکی از مهم‌ترین شرکت‌های فناوری را خلق کرد. لئونی هیمسان، فعال اجتماعی که با گروه Class Size Matters (اندازه کلاس مهم است) کار می‌کند، نظری مخالف دارد و به عنوان حامی بی‌چون و چرای آموزش استاندارد، پرچمدار خصوصی‌سازی مدارس و دشمن قسم‌خورده اتحادیه معلمان می‌گوید:«نباید زیاده‌روی کنیم و بگذاریم بیل گیتس تصمیم بگیرد که با فرزندان خود چگونه باید رفتار کنیم و آموزش آنها چگونه باید باشد. اگر قرار باشد قدرتمندترین و ثروتمندترین مرد آمریکا در مورد منافع ما تصمیم بگیرد، حقوق والدین بی‌معنا خواهد بود.» هر دو نظر مذکور اغراق‌شده هستند. گفت‌وگوی فست‌کمپانی (Fast Company) با گیتس تصویری دقیق‌تر ارائه می‌دهد. احساسات و شوق او در زمینه آموزش در اثر تمایلات تکنوکراتی تعدیل می‌شود. او در ابتدای این گفت‌وگو کم‌حرف بود، اما به سرعت گرم گرفت و لبخند زد. گیتس با طعنه می‌گوید:«در بودجه 600 میلیارد دلار در سال گیر کرده‌ایم.» وی به بودجه سالانه آموزش در ایالات متحده اشاره دارد. «می‌توانیم بیش از همه بودجه تخصیص دهیم. حداقل باید بتوانیم به پای سایر کشورها نیز برسیم و به همان قدرت سابق تحصیلاتی دست یابیم.»گیتس مانند همیشه شیفته فناوری است ولی اکنون به بخش انسانی آموزش نیز توجه می‌کند. او می‌گوید:«اولین هدف من این است که معلم‌ها بدانند در چه زمینه‌هایی خوب هستند و در چه زمینه‌هایی ضعف دارند.» بیل گیتس پس از گذشت حدود دو دهه از توسعه آموزش در ایالات متحده توسط بنیاد بیل و ملیندا گیتس، اکنون هدف و رویایی بزرگ دارد. رویای او به گفته خودش این است که تقریباً دوبرابر میزان کنونی فارغ‌التحصیل دانشگاه وجود داشته باشد و ایالات متحده در رتبه‌بندی جهانی دانشگاه‌ها ارتقا یابد و همه اینها بدون صرف هزینه اضافی انجام گیرد. به نظر می‌رسد گیتس می‌خواهد نسخه‌ای از قانون مور را در امر آموزش به کار گیرد (قانونی که می‌گوید تعداد ترانزیستورهایی که می‌توان در مدار یکپارچه قرار داد هر دو سال یک بار دوبرابر می‌شود). گیتس در طول بحثی گسترده، نسخه کاملی از چشم‌انداز آینده آموزش، قدرت تجارب خوب قبلی و کمک نظام تلفیقی آموزشی-فناوری به دانشجویان و استادان در ایالات متحده و دنیا را تشریح کرد.