پرونده‌ای درباره فرهنگ طرد؛ این نمایش عمومی

۱۹۴۰ میلادی. جنگ جهانی دوم. ایتالیاست که وارد جنگ می‌شود. نینو اسکوردیا از کسانی است به جنگ می‌رود و حالا همسرش مالنا باید در این شهر کوچک کاتولیک‌مذهب واقع در سیسیل تنها به زندگی‌اش ادامه دهد. درست در همین نقطه فیلم است که برخوردها عوض می‌شود؛ نگاه‌های خیره، پچ‌پچ‌ها، سوت‌ها و کم‌کم در ادامه پیش رفتن ماجرا تا جایی که وضعیت زندگی مالنا نفس تماشاچی را می‌برد: از تحریم شدن و طرد تا گرسنه ماندن و تجربه تجاوز. فرهنگ طرد شاید بشود گفت همچو چیزی است. پچ‌پچ‌ها زمزمه باقی نمی‌مانند، در ادامه به وسوسه‌ای جمعی تبدیل می‌شوند تا از ابزار شرمانیدن علیه فرد یا گروه مورد نظر استفاده شود. استفاده از این عبارت در سطح ملی و بین‌المللی با اینترنت ممکن شد. اینترنت کمک کرد که خود عبارت کنسل کالچر بر سر زبان‌ها بیفتد، بی‌آنکه خیلی‌هایمان بدانیم اصلاً ریشه در فرهنگ و تاریخ کدام قوم دارد. داستان مالنای فیلم تورناتوره را تعریف کردم تا بگویم اول اینکه ماجرای مالنا فقط یک روی سکه است و دوم اینکه فرهنگ طرد (Cancel Culture) قصه امروز پلتفرم‌های دیجیتالی و منحصر به عصر ما نیست؛ قدمتش خیلی بیشتر از این حرف‌هاست؛ از زمانی که «شرم» و «گناه» در چارچوب ذهن آدم تعریف شدند، «طرد کردن» هم معنا گرفت؛ چه در قالب شرمسار کردن فرد در ملاء عام به هر شکلی یا گاه در قالب مجازات‌هایی مثل تبعید و نفی بلد. در این پرونده روایت‌ رانده‌شدگان و طردکنندگان را بازگو و نقش فناوری را بررسی کرده‌ایم که چگونه گستره شرمانیدن و حذف گروهی را وسعتی باورنکردنی در مقیاس جهانی بخشیده و کسب‌وکارهای همه صنایع از جمله خود صنعت فناوری را تحت ‌تاثیر قرار داده است. در ادامه کوشش کرده‌ایم نظرات منتقدان مختلف را در این زمینه پوشش دهیم و دیدگاه‌های مختلف و متضاد را درباره فرهنگ طرد بازتاب داده‌ایم. چه آنها که معتقدند شبکه‌های اجتماعی...