هدایت سازمان بدون داده مانند رانندگی در مه است

سامانه مبین، سامانه ملی وزارت ورزش و جوانان است و اطلاعات ورزشکاران و مربیان در این سامانه جمع‌آوری و ثبت می‌شود. در حالی که ورزش یک فعالیت خصوصی است آیا ساماندهی آن توسط دولت و ثبت اطلاعات ورزشکاران الزامی دارد، و با چه رویکردی این سامانه را راه‌اندازی کردید؟ دارابی: به طور طبیعی هر دستگاهی، برای انجام ماموریت‌های خود، نیازمند اطلاعات اولیه است. ما درحوزه مدیریتی برای برنامه‌ریزی به دنبال (شناسایی فرصت‌ها و تهدیدها) SWOT هستیم تا نقاط قوت و ضعف درون سازمانی و فرصت و تهدیدهای بیرون سازمان را شناسایی کنیم. اگر این اطلاعات دقیق باشد و بدانیم نسبت به رقبا در چه جایگاهی قرار داریم، می‌توانیم برنامه‌ریزی کنیم. بدون این اطلاعات هدایت سازمان معنی ندارد و مانند رانندگی در مه است؛ به عنوان مثال مدیری که آماری از تعداد ورزشکاران خود نداشته باشد، نمی‌تواند برای آنها از نظر مربی، باشگاه و بودجه برنامه‌ریزی کند. مخاطبان وزارت‌خانه ورزش هم عوام هستند. یکی از ماموریت‌های ما نیز تامین سلامت و بهداشت جامعه است. به لحاظ گسترده بودن حوزه ورزش، نیازمند اطلاعات دقیق بودیم. در بخش فدراسیون‌ها ۵۰ یا ۵۱ فدراسیون داریم. این فدراسیون‌ها در ۳۱ استان هیات استانی و هر استان در شهرستان‌ها هیات شهرستانی دارد. به عنوان مثال فدراسیون فوتبال در ۳۱ استان، ۳۱ هیات دارد. شما یکی از بزرگ‌ترین فدراسیون‌ها را هم مثال زدید؟ دارابی: بله، چون همه‌گیر است. برخی ورزش‌ها مانند اسکی برای استان‌های خاص و برفی است. اکثر رشته‌های ما همه‌گیر هستند به عنوان مثال شطرنج یا کشتی را نمی‌توانید مختص یک شهرستان بدانید. در بخش قهرمانی ما این فدراسیون‌ها در هر شهرستان هیات‌های ورزشی دارند. با یک حساب و کتاب از کل فدراسیون‌ها و هیات‌های ورزشی، عددی حدود ۱۱۳ یا ۱۱۴ هزار به دست می‌آید. این تعداد مرکز جمع‌آوری دیتاست. تصور کنید این اطلاعات به صورت دستی و سنتی جمع‌آوری شود. چقدر مورد اعتماد است؟...