بلوغ اطلاعاتی در کشور اتفاق نیفتاده است

بحث الکترونیکی کردن خدمات درمانی همواره در دستور کار بوده و برای ارائه این سرویس‌ها نیز مسئولان اعلام کرده‌اند سامانه‌های مختلفی ایجاد شده است اما هنوز حس ارائه خدمات درمانی الکترونیکی یا حتی الکترونیکی شدن پرونده بیماران هنگام مراجعه به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی وجود ندارد. به عنوان اولین سوال می‌پرسم؛ سرانجام پرونده الکترونیکی سلامت چه شد؟ در ابتدا باید توضیحی در خصوص پرونده الکترونیکی سلامت و ابعاد آن بدهم تا متوجه شوید در چه مرحله‌ای از پیشرفت قرار داریم. وقتی صحبت از پرونده سلامت الکترونیکی به میان می‌آيد، سامانه‌ای به نام پرونده یکپارچه الکترونیکی سلامت شهروندی داریم و برخی پسوند ملی هم به آن می‌افزایند. این واژه پرونده یکپارچه سلامت شهروندی به چه معناست؟ یعنی وقتی کودکی متولد می‌شود، سامانه‌ای به نام سامانه تولدها داریم و به ثبت احوال اعلام می‌کنیم کودکی متولد شده است و در آن سازمان ثبت می‌شود. پس از صدور شناسنامه، نام کودک در بخش احراز هویت مندرج می‌شود. وقتی زمان واکسیناسیون نوزاد و مراقبت‌های بهداشتی او می‌رسد، یا نیاز به مراجعه به پزشک پیش می‌آید، خدمات قابل ثبت سلامت او نیز آغاز می‌شود. این پروژه تا زمان رشد و حتی مرگ کودک نیز ادامه دارد. حتی زمان مرگ این فرد را هم در ابتدا به وزارت بهداشت گزارش می‌کنند و نسخ دیگری از این گزارش از طرف مراکز ما به پزشکی قانونی و شهرداری‌ها اعلام می‌شود. پس از تولد تا مرگ شخص یک چرخه‌ اطلاعات در حوزه سلامت داریم. مشکلی که ما داریم این است که حدود 10 تا 12 منبع اطلاعات سلامت داریم مانند بیمارستان‌ها، مطب‌ها، داروخانه‌ها، آزمایشگاه‌ها و غیره. نکته مهمی که در اینجا باید به آن توجه کنیم این است که بلوغ اطلاعاتی کشورها در این زمینه به کندی صورت می‌‌گیرد و بسیاری از کشور‌های پیشرفته دنیای امروز طی ۳۰ تا۵۰ سال آرام آرام مراحل بلوغ الکترونیکی در حوزه سلامت را...